Een einde dat me nieuwsgierig maakt naar het volgende deel, verder matig

De boeken van MJ Arlidge vind ik niet de best geschreven thrillers die je kunt lezen, maar meestal zijn ze wel spannend. Dit boek vond ik vrij langdradig en ik ergerde mij aan de 'voorgeschreven' vragen.
Zou ze hier nog uitkomen?
Wat moest ze nu doen?
Alsof de schrijver wil dat jij als lezer precies over die zaken gaat nadenken en daarom (soms wel 4 )vragen in de tekst verweeft. Het haalt mij echter uit het verhaal. Dit type vraag is regelmatig helemaal niet wat een hoofdpersoon zou denken of wat er voor de lezer logisch is om je af te vragen.
Kortom; ik vond dat storend (en meer opvallend dan bij eerdere boeken van deze auteur).

Dan is Helen nu nog wat meer losgeslagen dan ze als politieagent al was en hoewel ze (in mijn herinnering) best om logische redenen was opgestapt, neemt het hele politiekorps haar dat dusdanig kwalijk dat ze wordt gedwarsboomd en genegeerd. Ook niet helemaal geloofwaardig.

Het verhaal zelf had interessant kunnen zijn, maar ik vond het best wel langdradig op sommige punten.

Het einde echter, laat me toch weer geïnteresseerd achter. Vanwege spoilers zal ik er niks over vertellen, maar ik ben benieuwd of een volgend deel zal verder gaan op het punt waar we hier eindigen, met een aantal hoofdpersonen uit dit deel. Of Helen bijvoorbeeld op reis zal gaan of niet en natuurlijk hoe alle verdrietige verwikkelingen binnen het korps opgelost zullen worden...