Gemakzuchtig

Het wordt al snel duidelijk hoe Maarten 't Hart zich heeft voorbereid op dit boek. De gelouterde schrijver heeft zich een beetje verdiept in treinen, in de Portugese taal en waarschijnlijk heeft hij een dag of twee meegelopen met een orgelstemmer. Opgedane weetjes (vooral namen van orgelpijpen en hoe lastig deze te stemmen zijn) zijn netjes door het boek gestrooid. Gecombineerd met een dun plotje over een knappe weduwe en haar dochter is dit helaas te weinig om de lezer te boeien of liefde voor kerkorgels bij te brengen.

Waar gaat dit boek eigenlijk over? Dat blijft onduidelijk. De beschreven personen blijven karikaturen en groeien niet uit boven de eerste indruk. Religie speelt een kleine rol. Autisme wordt aangestipt, meer niet. Heeft de schrijver willen afrekenen met zijn geboorteplaats Maassluis, met een maritiem feest als grootste ergernis? Blijkbaar was 't Hart halverwege zelf ook de draad kwijt en heeft hij daarom een whodunnit-vraagstuk toegevoegd. Dit zeurt tamelijk lang door naar een moeizame ontknoping, waarna het verhaal verrassend snel wordt afgerond.