Bittere parels

De zestienjarige Mia overleeft een auto-ongeluk maar haar ouders niet. Als ze bijkomt in het ziekenhuis kan ze zich er niets van herinneren. Ze herkent niet eens haar familieleden en ze herinnert zich ook niets van haar normale omstandigheden. Volgens haar broer is het maar goed ook, want hun ouders waren niet zoals je die als kind wenst. Mia zit vol raadsels en met vragen...

Nadat ze uit het ziekenhuis is ontslagen, probeert ze beetje voor beetje haar leven weer op de rails te krijgen, maar dit gaat niet van een leien dakje. De vragen stapelen zich op en de weinige antwoorden die ze krijgt, zijn bij lange na niet voldoende.

In haar zoektocht stuit ze op een aantal zaken die haar verbazen en de weinige ontdekkingen die ze doet, geven haar kracht om door te gaan. Een vlam die steeds wat zuurstof krijgt en dan tot een vuur aanwakkert.

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en hierdoor kruip je in de huid van Mia. Je leert haar goed kennen en haar wisselende emoties zijn voelbaar, waardoor het verhaal steeds meer grip op je krijgt.

De personages rondom Mia maken eveneens een groei door,met als resultaat dat het verhaal je nog meer raakt.

De schrijfstijl is makkelijk, vloten heeft diverse wendingen. Het boek blijft daardoor boeiend.

“Bittere parels” is een knap debuut van Samira Michelbrink, waarin je steeds dieper wegzakt en het psychologische aspect per gelezen pagina een tandje scherper wordt.