pispaal

Jan Hendrik beschrijft ongecensureerd zijn pubertijd in Pispaal’’. Hij is een harde vechter die opstandig en eigenwijs is. Hij blijft maar terugslaan, ondanks dat hij weet dat hij nergens veilig is. Zijn intense verlangen naar meisjes en intimiteit is groot, en als hij te opdringerig wordt duwen ze hem weg.


Dan is er ook nog een groot geheim in de familie. Waarom houdt papa zo veel afstand, en waarom mogen ze niet alleen met opa de schuur in om de pasgeboren lammetjes te voeren?


De bijzondere cover wordt duidelijk als je het verhaal gelezen hebt.


De hoofdstukken zijn kort en bevatten veel anekdotes waardoor het verhaal in eerste instantie wat rommelig verloopt maar dit houd je wel aan het lezen, want je wilt weten alles weten over zijn jeugd en zijn pubertijd.


Het pesten in dit verhaal is niet zomaar pesten, maar met een stapje meer en je vraagt jezelf af waardoor het komt dat hij juist de pispaal is, ondanks al zijn pogingen om het tegenovergestelde te bereiken.


De seksuele ontdekkingstocht in zijn pubertijd kent geen geheimen en wordt rauw en met veel expressie beschreven. Het lijkt alsof dit voortvloeit vanuit frustratie. Het is natuurlijk niet niks als je constant de persoon bent waar iedereen het op heeft gemunt.


In dit autobiografische verhaal roept de schrijver op tot medelijden en je vraagt jezelf af hoe dit verder moet en wat voor impact het heeft bij volwassenheid. Het boek houdt je een spiegel voor over je eigen jeugd en pubertijd. Je mag jezelf dan heel gelukkig prijzen als je deze strijd bespaard is gebleven.


De auteur, Jan Hendrik, schrijft met dit boek zijn jeugd en pubertijd van zich af en geeft zichzelf helemaal bloot, waarvoor hij veel respect verdient.