Plezieren

Wat is het toch altijd beklemmend om te lezen over kinderen die zo proberen het goede te doen, zo bijna geboren worden met een schuldgevoel er te zijn, zo nooit tot last willen zijn, willen plezieren.. Mona, de hoofdpersoon in 'Kom hier dat ik u kus' , is zo'n kind. Het boek wordt vanuit haar geschreven. Mona's kinderjaren raken. Mona als jong volwassene is nog steeds geloofwaardig, maar het slotstuk, waarin Mona afscheid neemt van haar vader en uiteindelijk met die alomvattende onzekerheid zijn te abrupt en daardoor zeker geen mooi slotakkoord.
Het boek is wel een aanleiding om te praten over de rol van ouders, over de positie / plaats van kinderen in een gezin, het (on)vermogen tot spiegelen.... enzovoort
Kortom: zeker een boek dat er mag zijn. Ik zeg maar zo: een meer dan krachtig begin, een verwachtingsvol middenstuk en een teleurstellend slot.