Zwakke roman

Karen Kingsbury blijft verbazen. Soms zijn haar boeken geweldig, maar deze is helaas onder de maat. Natuurlijk heb ik daar een motivatie voor. Het boek komt langzaam op gang, maar dat vind ik nog niet eens zo erg. Alle onderwerpen die gebruikt worden zijn voorspelbaar, zaken van 13 in een dozijn. Ontrouw, huwelijksproblemen, jeugdliefdes, een gezin waarin de een wel gelooft en de ander niet. Misschien maakt dit het voor veel mensen makkelijk om zich te identificeren met personages, maar voor mij leest dit boek als een eenvoudige streekroman. Zelfs het einde, dat ik natuurlijk niet verklap, was helaas voorspelbaar. Goed dat ik het gelezen heb, maar ik ga de familie Baxter niet verder volgen.