Prachtig poëtisch en beeldend

Vers water voor de bloemen van Valérie Perrin. ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Wat een ontroerend en prachtig verhaal! Dit moet je langzaam tot je nemen. Elke keer een stukje en dan word je geraakt door de liefde, de onmacht, de verbijstering, de veerkracht, de passie maar vooral door de eenvoud; hoe complex het ook is. Violette groeit op zonder ouders en voelt zich nooit ergens thuis. Dan ontmoet ze de oudere, charismatische Philippe en wordt hij haar leven. Samen krijgen ze een dochter: Léonine. Ze werken als spoorwegbeheerders totdat hun baan wordt geautomatiseerd. Daarna gaan ze ala begraafplaatsbeheerders werken. Althans Violette werkt en Philippe steunt volledig op haar en voert niets uit. Dan verdwijnt Philippe. Violette doet haar werk vol passie en liefde. Dit is de eerste plek in haar leven waar ze zich thuisvoelt als levende tussen de doden. Poëtische en beeldende zinnen die je meevoeren naar het mooie Frankrijk. Een echte aanrader!