Nog niet alles is verleden tijd in dit boek

Dit is een vreemd, vreemd boek. Het is heel afstandelijk geschreven. We zitten vooral, maar niet uitsluitend, in het hoofd van Fay, een waarzegster die dingen voorziet. Ze ziet zaken in verleden, heden en toekomst. Dat is vaak niet fijn, zeker niet als ze dingen ziet over haar dochter. Voedt ze die dochter te beschermd op? Haar vriend denkt van wel, ik denk van wel en haar dochter denkt zeker van wel. Juist omdat ze haar dochter zo wil beschermen, probeert die onder moeders vleugels vandaan te komen.
Daardoorheen speelt de zaak van 27 verdwenen kinderen. Fay heeft haar aandacht er niet helemaal bij, omdat ze zich zo’n zorgen maakt om haar dochter. Maar ze krijgt wel regelmatig een ingeving, die meestal juist is.
En tenslotte vraagt de man, met wie ze al zo lang een verhouding heeft, haar om met hem naar Wyoming te vertrekken.
En dat alles binnen 24 uur.
Fay probeert haar dochter andere normen op te leggen, dan ze zelf volgt. Dat vraagt om problemen, zeker bij een dochter die net volwassen wordt.
De zaak van de 27 kinderen wordt opgelost, de zaak van de dochter niet echt.
Vraag is natuurlijk hoe ik het boek vond. Ik weet het niet. Zeker goed genoeg om uit te lezen. En ik vond het prettig om te lezen over het ‘zien’ van gebeurtenissen. Maar op de één of andere manier was de schrijfstijl zo stroef, dat ik maar langzaam kon lezen.
Een volgende vraag is, of ik het boek zou aanbevelen. Ook dat weet ik niet. Het boek is uit 1985 en dat merk je. Misschien aan de schrijfstijl. Helaas niet aan sommige onderwerpen: het boek gaat onder andere over abortussen in Amerika en dat is wat mij betreft nog steeds niet goed geregeld.