Een briljant in elkaar gezet plot

Ruth Rendell behoeft geen inleiding. Haar bijna nieuwste (het nieuwste is ondertussen al onderweg) boek The Monster in the Box is een verhaal met Wexford in de hoofdrol. Een intrigerend verhaal, waarin heden en verleden bijzonder kunstig door elkaar verweven zijn. Toen Wexford nog héél jong was, 21 pas en net verloofd en nog een groentje bij de politie, werd hij betrokken bij een moord op een oudere vrouw. Zijn verdenking viel toen op een man genaamd Eric Targo. Echte harde bewijzen had hij daar niet voor en Targo werd nooit opgepakt. Nu, vele jaren lateren, is Wexford gelukkig met zijn Dora en zijn werk… en komt Targo weer in de buurt wonen. Hij heeft goed geboerd, koopt een duur huis en is inmiddels bij echtgenote nummer vier.

Voor mij een van de betere Wexford-verhalen; de manier waarop heden en verleden door elkaar lopen, steeds dichterbij komen en elkaar tenslotte raken, met Wexford in het midden, is briljant. Rendell blijft lekker dicht in de buurt, letterlijk en figuurlijk. Een collega van Wexford maakt zich zorgen over een jong Islamitisch meisje; ze denkt alsmaar dat haar ouders haar gedwongen willen uithuwelijken. Eric Targo blijkt bij diezelfde mensen over de vloer te komen… en dit alles speelt zich ook nog eens af in dezelfde straat als vele jaren eerder. De verhalen van Rendell zijn balsem voor de lezer: nergens overmatig bloederig, niet haastig, geen losse eindjes, geen overdadige effecten. Nee, echte mensen, mooie sfeertekening en vooral een briljant in elkaar gezet plot, dat is wat je krijgt. Maar de verhalen zijn tegelijk niet overmatig makkelijk te lezen; je mag er best even met je gedachten bij blijven. (Door: Jannelies Smit)