Leest als een trein

Twee jongemannen die met elkaar trouwen. De één groeide op met zijn drinkende, criminele vader in een trailerpark binnen een blank, racistisch milieu. De ander is de zwarte zoon van een crimineel die het grootste deel van de jeugd van zijn zoon in de gevangenis doorbracht wegens doodslag. Na zijn vrijlating, 15 jaar geleden, is hij misdaadvrij. Beide vaders kunnen de geaardheid van hun zonen niet accepteren. Maar als beide zonen bruut vermoord worden, komt hun gevoel in botsing met hun opvattingen. Het politieonderzoek loopt al snel vast en de vaders, die elkaar nauwelijks kennen, besluiten om samen gerechtigheid voor hun zonen te zoeken in een bloedige wraaktocht die culmineert in een veldslag met een motorbende.

Buddy Lee, de blanke vader, verzorgt de komische noot. Ike, de zwarte vader, verzorgt de gewelddadige omlijsting tijdens hun kruistocht. En naast al het geweld is er bij de vaders ook ruimte voor reflectie over de relatie met hun zonen, over de LHBTQ gemeenschap en over racisme. Het verhaal vertelt zich redelijk recht toe, recht aan, verwacht dus geen verrassende wendingen. En het geluk en toeval komt soms wel erg makkelijk aanwaaien, gelijk als in een Hollywood actiethriller, maar desondanks klopt het allemaal wel. Het was makkelijk meeleven met de hoofdpersonen en het leest als een trein.