Valt tegen

Dit is het eerste boek dat ik van Esther Verhoef gelezen heb en het viel me tegen, gegeven dat ze in Nederland inmiddels een grote naam is op thrillergebied en dat deze titel op de 33ste plaats prijkt van https://www.hebban.nl/lijsten/de-77-beste-nederlandstalige-thrillers. Het kostte me erg veel moeite om mee te leven met de hoofdpersoon, Sil Maier, omdat de motivatie voor zijn misdaden lange tijd onbekend bleven. Ik heb tijdens het lezen veel te vaak gedacht om het boek permanent aan de kant te leggen, omdat ik het zonde van mijn tijd vond. Ik heb doorgezet in de hoop dat mijn verwachtingen op het eind toch nog waargemaakt zouden worden. En op driekwart van het boek kwam dan eindelijk zijn motivatie aan het licht, maar die overtuigde mij niet. Het laatste kwart was wel beter te verteren, omdat ik vanaf dat moment wel mee kon leven met de personages.

Naar mijn oordeel is dit een middelmatig verhaal dat te vaak een beetje voortkabbelt en vervalt in weinig relevante uitweidingen. Het is een actiegerichte misdaad roman, met veel beschrijvingen van handelingen en over hoe de hoofdpersoon zich voelt na een trap in zijn gezicht enzovoort. Het bevat geen verrassingen of onverwachte wendingen.