Onderhoudend maar overtuigd niet

Na 'De waarheid over de zaak Harry Quebert' is dit mijn tweede Joel Dicker. Dit verhaal beschrijft de moord uit 1999 op een mooie jonge vrouw, Alaska Sanders, waarvoor al snel een verdachte veroordeeld wordt. Elf jaar later krijgt sergeant Peter Gahalowood, destijds betrokken bij het onderzoek, een anonieme brief waarin beweerd wordt dat de dader onschuldig is. Samen met zijn bevriende schrijver Marcus Goldman ontrafelen ze de perfecte moord, waarbij de echte dader alle sporen naar een onschuldige jongeman laat leiden.

Joel Dicker schrijft met een vlotte en vermakelijke pen weer een boeiende vertelling bij elkaar, maar ik vond het minder sterk dan zijn debuut. Het lijkt allemaal wat gemakzuchtiger. Er wordt veel herhaald. Bijvoorbeeld, bij een ondervraging wordt een verklaring afgelegd, wat daarna in een flashback in meer detail uitgewerkt wordt. Maar ook wordt een voorval door het boek heen vanuit verschillende perspectieven verteld, waarbij de hele gebeurtenis van voren af aan herhaald wordt plus een kleine toevoeging die gemaakt wordt vanuit het perspectief van het personage. Zonder deze herhalingen had het boek de helft dunner kunnen zijn zonder details te verliezen. En wat ik jammer vond was dat de echte dader in het slotstuk 45 bladzijden de tijd krijgt om te vertellen wat er echt gebeurd was en alle puntjes voor de lezer met elkaar verbindt. En aan het eind van dat relaas dan ook nog Marcus en Perry een veer in de reet steken dat ze zo'n goed speurdersteam zijn.

Een andere reden waarom ik dit boek minder hoog aansla dan zijn debuut is dat ik het verhaal minder overtuigend vindt. – spoiler verwijderd door Hebbanredactie – Dat ging er bij mij niet in.