Het ontbreekt aan spanning

Lilianne heeft zeventien jaar geleden, toen ze een vroege twintiger was, een traumatische ervaring opgedaan. Met haar vrienden uit haar studentenhuis plus een kennis (Monica) van 1 van de huisgenoten past ze gedurende de winter op het hotel van haar familie in de bergen van Spanje, dat in die periode gesloten is vanwege het winterweer. Daar ontstaat een machtstrijd tussen Monica en Lilianne. Monica windt haar huisgenoten om haar vinger en de hele groep keert zich uiteindelijk tegen Lilianne. Het eindigt in een diepe vernedering van Lilianne, twee dagen voordat ze weer zullen vertrekken naar Nederland. De volgende ochtend wordt Monica dood in de sneeuw gevonden. Een ongeluk, beoordelen de Spaanse autoriteiten, als gevolg van bovenmatig alcoholgebruik.

Scenes van toen worden afgewisseld met scenes van nu, waarin het draait om Lilianne. Over hoe ze zeventien jaar later nog worstelt met vertrouwen en bindingsangst. Ze werkt als ghostwriter van autobiografieën van Bekende Nederlanders en haar laatste project betreft goeroe en levenscoach Sergio Rob. Als haar oud-huisgenoot en vroegere minnaar Almar aan haar deur staat om vergiffenis te vragen voor de gebeurtenissen in Spanje, gooit ze de deur dicht. Een paar dagen later hoort ze van zijn zelfmoord. De gebeurtenissen die volgen sporen haar aan om haar demonen onder ogen te zien en uit te zoeken hoe het kon gebeuren dat Monica zeventien jaar geleden doodgevroren is.

Hoewel de scènes vaardig geschreven zijn en het boek psychologisch een goed samenhangend geheel vormt, vond ik het te langdradig en uitgesponnen. De gebeurtenissen tijdens de zoektocht in het 'nu' vond ik te uitwisselbaar en het ontbrak daar aan spanning. De ontknoping vond ik dan wel weer goed passen.