Less is more is diep begraven in de wereld van Galbraith

In “Stromend Graf” keert Robert Galbraith, het pseudoniem van J.K. Rowling (1965, Yate, VK), terug met een lijvig zevende deel in de populaire serie rond Cormoran Strike en Robin Ellacott. Galbraith heeft een gemakkelijke pen die een breed en divers lezerspubliek aanspreekt, iets wat getuige het wereldwijde enorme succes van haar boeken als geen verrassing komt. Zowel de Harry Potter-reeks als de thrillers rond Strike en Ellacott vinden wereldwijd gretig aftrek en hebben ook hun weg gevonden naar succesvolle film- en televisiebewerking.

In dit nieuwe avontuur duiken Strike en Ellacott in de intrigerende en complexe wereld van de UHC - de Universal Humanitarian Church, die zonder al te veel fantasie ook als een sekte kan worden bestempeld. Galbraith weet de spanningen, mysteries en de dynamiek tussen de twee hoofdpersonen weer sterk neer te zetten. De voortdurende aantrekkingskracht tussen Strike en Ellacott wordt verder uitgelicht, en hun samenwerking vormt nog steeds de kern van het verhaal.

Echter, er zijn ook enkele kanttekeningen te maken. Ondanks de vlotte stijl en de meeslepende verhaallijn, kan het boek niet ontsnappen aan een groeiend manco in Galbraith’s werk. Het lijkt erop dat de auteur steeds minder aandacht heeft voor het adagio ‘less is more’. “Stromend Graf” had, zonder afbreuk te doen aan het verhaal, gemakkelijk 300-400 pagina’s minder kunnen beslaan. Dit had wellicht geleid tot een krachtiger en strakker verhaal, dat de lezer nog meer had kunnen verrassen.

Desondanks blijft Galbraith een meesterlijke vertelster die haar publiek weet te boeien. “Stromend Graf” biedt nog steeds voldoende elementen om fans van de serie te plezieren en nieuwe lezers te trekken. Het kan kritisch bekeken worden,en persoonlijk vind ik het to much en bij tijd en wijle vervelend worden maar het blijft een must-read voor liefhebbers van spannende en goed geschreven literatuur.