Lezersrecensie
Het verloren meisje
Dementie, veel kinderen krijgen ermee te maken. Als opa of oma ineens vreemd gedrag vertoont, merken ze dat meestal wel op. Sommigen zullen vragen waarom opa of oma zo doet; anderen ontwikkelen er in stilte een eigen theorie over. Het kan lastig zijn om aan kinderen uit te leggen wat dementie is. Toch is het belangrijk dat ze begrijpen wat er aan de hand is. Een boek als Het verloren meisje van S.E. Durrant kan daarbij helpen.
Het verloren meisje is opgesplitst in korte stukjes tekst die doen denken aan fragmenten uit een dagboek. In deze korte stukjes krijgen we inzicht in de gedachtewereld van Iris. Iris woont bij haar oma, Mimi, terwijl haar vader thuis in haar slaapkamer een schimmelprobleem oplost. Ze vindt het ontzettend leuk om bij Mimi te wonen, maar er is duidelijk wat vreemds gaande. Waarom smeert Mimi jam op haar roerei? En stopt ze zout in de chocolademelk in plaats van suiker? Iris maakt zich zorgen, maar ze vertelt niks tegen haar ouders. Ze wil namelijk bij Mimi blijven, waar ze geen last heeft van haar drukke tweelingbroer- en zus.
Iris is een gelaagd karakter en na slechts enkele bladzijdes weet Durrant al veel sympathie voor haar op te wekken. De liefdevolle manier waarop ze met het vreemde gedrag van haar oma omgaat is bijvoorbeeld hartverwarmend. Ze maakt een lijstje met alle dingen die haar oma moet onthouden, zoals ‘Doe geen erwten in de chocoladecake’. Het is vrij tragisch om te lezen hoe Mimi steeds meer vergeet, maar tegelijkertijd moet je vaak lachen om de situaties die hierdoor ontstaan. Neem bijvoorbeeld het moment dat Mimi haar kleren binnenstebuiten aanheeft.
Het verloren meisje is een prachtig verhaal over familie en vriendschap, met een vleugje mysterie. Dementie is een moeilijk onderwerp, maar Durrant heeft alles op een eenvoudige manier opgeschreven. Dit boek is daarom zeer geschikt om met kinderen vanaf 10 jaar een gesprek te beginnen over geheugenverlies en dementie.
De volledige recensie van dit boek kun je lezen op https://dekleinekinderboekenkapitein.nl/het-verloren-meisje/
Het verloren meisje is opgesplitst in korte stukjes tekst die doen denken aan fragmenten uit een dagboek. In deze korte stukjes krijgen we inzicht in de gedachtewereld van Iris. Iris woont bij haar oma, Mimi, terwijl haar vader thuis in haar slaapkamer een schimmelprobleem oplost. Ze vindt het ontzettend leuk om bij Mimi te wonen, maar er is duidelijk wat vreemds gaande. Waarom smeert Mimi jam op haar roerei? En stopt ze zout in de chocolademelk in plaats van suiker? Iris maakt zich zorgen, maar ze vertelt niks tegen haar ouders. Ze wil namelijk bij Mimi blijven, waar ze geen last heeft van haar drukke tweelingbroer- en zus.
Iris is een gelaagd karakter en na slechts enkele bladzijdes weet Durrant al veel sympathie voor haar op te wekken. De liefdevolle manier waarop ze met het vreemde gedrag van haar oma omgaat is bijvoorbeeld hartverwarmend. Ze maakt een lijstje met alle dingen die haar oma moet onthouden, zoals ‘Doe geen erwten in de chocoladecake’. Het is vrij tragisch om te lezen hoe Mimi steeds meer vergeet, maar tegelijkertijd moet je vaak lachen om de situaties die hierdoor ontstaan. Neem bijvoorbeeld het moment dat Mimi haar kleren binnenstebuiten aanheeft.
Het verloren meisje is een prachtig verhaal over familie en vriendschap, met een vleugje mysterie. Dementie is een moeilijk onderwerp, maar Durrant heeft alles op een eenvoudige manier opgeschreven. Dit boek is daarom zeer geschikt om met kinderen vanaf 10 jaar een gesprek te beginnen over geheugenverlies en dementie.
De volledige recensie van dit boek kun je lezen op https://dekleinekinderboekenkapitein.nl/het-verloren-meisje/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van De kleine kinderboekenkapitein (Cheyenne)
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
