Diepgaand, en nog steeds actueel, helaas.

Na het prachtige ‘waarom moet ik u tegen jou zeggen?’, is dit het tweede boek van de hand van Karin Driegen.

De cover valt met de deur in huis, de weg die we volgen in de voetsporen van Jalila. En het juweeltje dat haar zo dierbaar is.
Vertrekkend vanuit de landen in oorlog, Eritrea, Ethiopië leren we Jalila kennen en haar roots. Achtergelaten door haar moeder, alleen met haar broertje, opgroeiend en verliefd op haar buurjongen Idris. De uitzichtloosheid doet haar ook halsoverkop vluchten, in de hoop haar moeder of Idris terug te vinden, en een beter leven, een toekomst.

Een jong meisje op zoek naar haar leven, haar dromen achterna, studeren, liefde…. Gemis. Het is een verhaal van haar opgroeien en ontwikkelen, van gevaren en tegenslagen. Van winnen en verliezen. Confrontaties met het goede en het slechte in de mens. Keuzes maken, en kopje ondergaan, weer met het hoofd boven water komen.
Letterlijk…. En figuurlijk.

We kennen allemaal wel (denken we) - van horen zeggen- -van tv- -nieuws en kranten- de barre tochten van vluchtelingen. Maar het lezen van dit boek zorgt ook voor het verhaal achter de mensen, betrokkenheid.

Wat doet het met een mens om telkens weer te moeten verhuizen van het ene opvangcentrum naar het andere? Hoe vind je weer een houvast? Stabiliteit? De nodige rust? In ziel en hoofd? Grond onder de voeten om in te wortelen, te groeien?Hoe kan de ene persoon dit met al haar kracht te boven komen, en glijden anderen dieper en dieper.

Ik moest ook denken aan beelden en tekeningen van @aimeedejongh over Ter Apel, inkervingen op bomen. Ook bij haar zijn vluchtelingen een thema. Geïnteresseerd? WWW geeft je een inkijk (zoek eens naar ‘opdracht voor NRC’, eerder was ze ook ‘ongevaarlijke’ potlood-journalist op Lesbos)

De vlotte klare stijl en de vaart in het verhaal zorgde ook nu weer dat ik het boek in een wip uit had en wou uithebben. Wijl ik nochtans in een periode van weinig lezen zit.

De inkijk in de persoon zelf sprak me zeer aan.

Nog steeds brandend actueel helaas…. Zo de moeite waard om bij stil te staan. Om te lezen. Verruimt je blik op de wereld.