Een boeiend levensverhaal

Het onzichtbare leven van Addie LaRue van V.E. Schwab (1987) is uit het Engels vertaald door Merel Leene en volgt Addie, een jonge vrouw die aan het begin van het 18e-eeuwse Frankrijk een deal sluit met een duistere god: haar ziel in ruil voor een oneindig, vrij leven totdat ze niet meer verder wil. De levenslustige en creatieve Addie zag geen andere keus om te kunnen ontsnappen aan haar uithuwelijking en beperkte leven in het dorp. Er zit echter één keerzijde aan deze deal: niemand die ze tegenkomt kan zich haar herinneren zodra ze uit hun zicht is. Soms een zegen, maar meestal een vloek zoals Addie meerdere malen ondervindt.

Ondanks dat Addie steeds wordt vergeten en de god die ze 'Luc' doopt haar het leven regelmatig zuur maakt, blijft ze koppig doorgaan met leven en maakt ze zowel de mooie als de slechte kanten van de mensheid mee door de eeuwen heen. Wanneer ze op een dag een jonge man, Henry, ontmoet die zich haar kan herinneren, verandert haar leven voorgoed. Heeft ze nu eindelijk de kans om een betekenisvolle relatie met iemand aan te gaan?

Het concept van het boek spreekt direct aan: Wat als je voor eeuwig zou kunnen leven zonder te verhongeren of te verouderen, maar zonder dat iemand je ooit kan herinneren? Besta je dan wel echt, en is het niet ondragelijk om in een wereld te leven waarin iedereen je vrijwel meteen weer vergeet? Schwab weet op prachtige wijze de gedachtegang van Addie weer te geven en hoe zij over haar situatie nadenkt door de eeuwen heen. Dat levert mooie overpeinzingen op, zoals de volgende quote bewijst:

'Voor haar is er nooit een afsluiting, een afscheid – geen punt of uitroepteken, maar een leven vol onafgemaakte zinnen. Iedereen begint opnieuw, slaat een nieuwe, lege bladzij op, maar haar bladzijden staan allemaal vol met tekst.'

Deze quote geeft heel goed weer hoe het voelt voor Addie om telkens vergeten te worden terwijl zijzelf alles tot in de details herinnert. Haar bijzondere leven wordt door middel van flashbacks, momenten uit het heden en latere perspectiefwisselingen met Henry uit de doeken gedaan. Henry draagt zelf ook een geheim met zich mee, maar toch is hij lang niet zo interessant als Addie en al helemaal niet zo boeiend als Luc, die bijna elk jaar langsgaat bij Addie om haar zowel te kwellen als gezelschap te houden. De passages met hem zinderen meer dan die met Henry, al lijdt laatstgenoemde gewoon aan een wat minder goed uitgewerkte persoonlijkheid en achtergrond vergeleken met Addie.

Het verhaal heeft de tijd nodig om goed op gang te komen, maar het tempo blijft rustig door het boek heen – Schwab heeft geen haast om over Addies leven te vertellen. Het boek omvat een levensverhaal dat meer is getekend door persoonlijke momenten met de tientallen mensen die Addie tegenkomt op haar reis dan momenten die de plot daadwerkelijk voortstuwen. Dat is voor een groot deel niet erg door de boeiende vraagstukken en thema’s die Schwab opwerpt voor de lezer en die bezighoudt, waaronder Addies gedachte over de kracht die ideeën met zich meedragen:

'Een goed bewaard geheim. Een vastgelegde herinnering. Het eerste spoor dat ze naliet in de wereld, lang voordat ze de waarheid kende, namelijk dat ideeën veel wilder zijn dan herinneringen, dat ze verlangen en zoeken naar manieren om wortel te schieten.'

Het onzichtbare leven van Addie LaRue is een boek dat interessante thema’s en vraagstukken omvat en daarnaast mooi geconstrueerde zinnen bevat. Dit verhaal is heel persoonlijk en speciaal voor de auteur, en haar liefde voor dit boek en vooral haar personage Addie komt goed naar voren. Hier en daar kan het langdradig en zelfs repetitief aanvoelen, maar over het algemeen is dit een bijzonder en vermakelijk verhaal dat je aan het nadenken zet en nog wel even door je hoofd blijft spoken.