Lezersrecensie
Zonder titel
Guggenheimer koopt een neger is een boek om in één ruk uit te lezen. Niet omdat het nu zo'n geweldig boek is, maar omdat er in al die driehonderdzoveel bladzijden geen enkele witregel staat - behalve dan dat er eens in de pakweg 80 bladzijden een nieuw hoofdstuk begint - en omdat alinea's soms één, twee, drie of nog meer pagina's beslaan. Je kunt dus feitelijk bijna nergens met goed fatsoen stoppen met lezen. Ik ben kapót. Één langgerekte stream of consiousness, om er maar eens een dure term tegenaan te gooien. En ook de intertekstualiteit is niet van de lucht, getuige de subtiele verwijzingen naar het werk van K3, Johan Strauss en Nico Haak & de Paniekzaaiers.
Ondertussen is Guggengeimer, als altijd, de charmante schofterigheid zelve, hoewel met een matige smaak van auto's en een racistisch wereldbeeld dat zijn linkse idealen enigszins in de weg zit. En hij koopt inderdaad een neger. Of niet.
Ondertussen is Guggengeimer, als altijd, de charmante schofterigheid zelve, hoewel met een matige smaak van auto's en een racistisch wereldbeeld dat zijn linkse idealen enigszins in de weg zit. En hij koopt inderdaad een neger. Of niet.
1
Reageer op deze recensie