Ondanks kritiek toch een vijfsterrenverhaal

Na Duet met jou was ik verkocht. Ik moest alle volgende boeken van Dani Atkins lezen, want zij ontroerde mij diep tijdens het lezen. Ik keek dan ook enorm uit naar het nieuwste boek van deze auteur, Zonder mij. De flaptekst sprak me meteen aan. Wat zou ik doen als ik zomaar zes jaar van mijn leven kwijt zou zijn? Wat ik nog niet wist, was dat ik weer te maken had met een emotioneel verhaal.

Maddie heeft alles wat haar hartje begeert, ze gaat binnenkort trouwen met Ryan en is in verwachting van hun eerste kindje. Op de dag dat ze van alles voor de bruiloft aan het regelen is, wordt Maddie geschept door een bestelbusje en ze belandt zes jaar in coma. Wanneer zij zes jaar later wakker wordt, wat voor haar voelt als de dag van gisteren, is het leven flink veranderd. Het is aan Maddie om onder deze nieuwe omstandigheden een nieuw leven op te bouwen.

Er kan veel over Zonder mij gezegd worden, maar het schrijven van deze recensie is niet makkelijk. Gek misschien, maar nee, dat is het niet. Er gebeurt in het verhaal namelijk heel veel en het is lastig en natuurlijk ook zonde om te veel van het verhaal weg te geven. Omdat de flaptekst niks verraad, pluspunt, probeer ik geen spoilers te plaatsen. De recensie kan dan ook enigszins vaag aanvoelen.

Opvallend zijn de feiten waar ik als lezer mijn vraagtekens zet. In het ziekenhuis waar Maddie ligt, gebeuren wat dingen die ik als lezer sterk in twijfel trek. Hoe is dit mogelijk, is een vraag die ik me vooral in het eerste deel een paar keer heb gesteld. Ik hoopte antwoord te krijgen, maar helaas bleef dat uit.

Een ander negatief punt vond ik het karakter van Ryan. Wat een eikel! Ik zeg het maar gewoon. De dingen die hij doet en de beslissingen die hij maakt, daar heb ik geen woorden voor. Regelmatig zat ik tijdens het lezen te vloeken op die man. Waarom komt hij overal zo gemakkelijk mee weg? Of ja, makkelijk, het is natuurlijk hoe je het bekijken, je verloofde in coma hebben liggen is natuurlijk niet echt makkelijk, maar degenen die het boek hebben gelezen, begrijpen vast wel waar ik op doel.

Ondanks bovenstaande kritiekpunten geef ik Zonder mij toch 5 sterren. En dat had ik na het lezen van de eerste twee delen, het boek is opgedeeld in drie delen, zelf ook niet verwacht. Maar in deel drie neemt het verhaal een onverwachtse wending en dan zit ik met tranen in mijn ogen. De heldin van het verhaal, waarom moet dit haar overkomen? De superster lijkt te vallen en dat kan ik niet handelen.

Bij haar vervaagt het gevoel dat Maddie en Ryan in de eerste twee delen geven en dat is maar goed ook, want anders weet ik niet of ik meer dan 2 sterren voor dit boek had kunnen geven. Een beetje vaag misschien, maar het is niet anders te omschrijven zonder iets weg te geven. Ik had graag een discussie over dit boek gehad, er is veel over te zeggen met betrekking tot ethische kwesties.

Desalniettemin kan ik niet anders dan verliefd worden op een wondermeisje in dit boek. Atkins, je deed het weer. Je blies me van mijn stoel en op een heel andere manier dan ik verwacht had. Die 5 sterren heeft Zonder mij verdiend.