Stille wateren hebben diepe gronden

Als je de achterflap van de debuutroman van Mia Sheridan leest, zou je weleens heel blij kunnen worden. Stilte is namelijk het eerste deel van de twaalfdelige serie ‘A sign of love’. De serie is gebaseerd op de twaalf sterrenbeelden. Ondanks dat elk boek los te lezen is, houden we van series.

Stilte vertelt het verhaal van Bree en Archer. Niemand begrijpt Archer. Niemand doet hier ook moeite voor. De jongen heeft na een ongeluk niet alleen zijn gezin verloren, maar ook zijn stem. Het dorp waar hij woont, Pilion, kotst hem zonder reden uit. Zijn oplossing: leven als een kluizenaar. Als Bree een nieuw leven probeert op te bouwen in Pilion ontmoet ze op haar eerste dag Archer. Ze is meteen geïntrigeerd door deze bijzondere stille man. Langzaam groeien ze naar elkaar toe. Iets wat niet zonder slag of stoot gaat met iemand die én niet kan praten, en over wie heel erg veel geroddeld wordt in het dorp. 

“En op dat moment wist ik het zeker: ik was smoorverliefd op deze prachtige, stille man.”

Een nieuw leven opbouwen, net nadat er een enorm heftig drama zich voor jouw ogen heeft afgespeeld. Bree vlucht voor haar demonen ver van haar oude woonplaats vandaan. Maar vrede krijgen en het verwerken van haar trauma’s – die overigens zeer heftig zijn -  gaat niet snel. Ook in Pilion wordt ze nog steeds overvallen door paniekaanvallen en angstmomenten.

Wanneer Archer in Bree’s leven komt, gebeurt er van alles. Ze krijgt gevoelens die ze niet kan plaatsen en voelt zich enorm op haar gemak bij deze stille man. Ze wordt boos als er onterecht over hem geroddeld wordt en wil heel graag zijn echte verhaal weten. Bree is oprecht geïnteresseerd in Archer. Voor Archer is dit helemaal nieuw. Sinds het ongeluk kijkt niemand meer naar hem om. Hij kreeg les van zijn oom – bij wie hij woonde, en slijt zijn dagen met bouwprojecten rondom zijn huis. Zelfs zijn neven en tantes laten hem links liggen. Bree opent een nieuwe en onbekende wereld voor hem. En eindelijk kan hij praten. Wellicht niet bij stem, maar door middel van gebarentaal weten Bree en Archer een band op te bouwen.

“Ik was raar. Ik woonde hier afgeschermd en alleen met een reden: ik was verantwoordelijk voor heel veel pijn en ellende.”

Zowel de onzekerheid en angst van beide personages spatten van de pagina’s. Al heel snel ga je van Archer houden, je sluit hem, net als Bree, in je hart. Je kunt het niet handelen dat mensen, vaak ook nog eens familieleden, zo slecht over hem praten. Net als Bree ben je helemaal team Archer.

Ook de manier waarop Bree heel langzaam weer leert te genieten van de dingen die ze vroeger deed zonder dat ze paniekaanvallen krijgt, is prachtig. De lieve, stille, zorgzame Archer helpt haar – zonder dat-ie het weet - over haar trauma’s heen te komen en daardoor ontstaat er niet alleen een hele sterke jonge vrouw, maar ook de band tussen Bree en Archer wordt sterker. 

Het dorpsleven is een groot onderdeel in Stilte. Dit is ook goed uitgewerkt. De nieuwsgierige blikken op straat, het geroddel en vooral ook de afgunst ten opzichte van alles en iedereen is in sommige voor ons bekende dorpen ook nog aanwezig. Geen fijne plek om met een handicap op te groeien. Het is mooi om te zien dat Bree en Archer hierboven durven te staan. Dat ze hun eigen plan trekken en kiezen voor wat zij samen fijn vinden.

Stilte is een boek dat je in stilte achterlaat. Het verhaal van Bree en Archer grijpt je bij de keel. Waarom? Het is heftig om te beseffen wat roddels en niet geaccepteerd worden met iemand doen. Dit debuut leest - ondanks dat het over een stille man gaat - enorm makkelijk weg en is niet aan de kant te leggen, vooral niet als je over de helft bent. In augustus verschijnt het nieuwe boek van Sheridan. Hopelijk wederom een must read!