Verzet, verraad en romantiek zijn elementen die vaker in een oorlogsroman zijn gebruikt maar Rachel van Charante maakt er een heel mooi en spannend verhaal van

Heleen woont tijdens de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog weer bij haar ouders in Lochem maar ze wil graag weer terug naar Amsterdam om te werken en te wonen. Dan krijgt ze een onverwachte kans om secretaresse te worden bij een advocatenkantoor. De advocaat waar ze voor gaat werken, is echter een Duitser en de taak die ze krijgt gaat heel erg tegen haar gevoel in. Toch weet ze er voor zichzelf en vele anderen een draai aan te geven waarbij het wel goed voelt wat ze doet. Ze komt in het verzet terecht, een gevaarlijke wereld waarin niet duidelijk is wie verraadt of wie helpt.
De tegenhanger van dit verhaal is het verhaal van Joyce die op zolder foto’s en brieven tegenkomt waarmee haar idee van haar familiegeschiedenis op de kop komt te staan. Ze gaat op onderzoek uit en komt bij het verhaal van Heleen terecht. Maar wat hebben beide verhalen met elkaar te maken?

Verzet, verraad en romantiek zijn elementen die vaker in een oorlogsroman zijn gebruikt maar Rachel van Charante maakt er een heel mooi en spannend verhaal van.

Rachel van Charante deed totaal iets anders voor ze ging schrijven. Ze schreef in 2021 het boek Het schuilhuis. Dit verhaal speelt zich ook in Lochem rond de Tweede wereldoorlog af en mijn reactie was toen: “Complimenten voor de schrijfstijl van Rachel van Charante, wat kan zij mooi schrijven.”
Met het schrijven van Het grachtenhuis heeft ze laten zien dat ze daarin nog meer kon groeien, de toevalligheden die ik in haar debuut zag lijken nu verdwenen. De lezer blijft veel langer in het ongewisse van de link tussen de twee hoofdpersonen en vooral hoe het verhaal uit de oorlog is afgelopen. Leven de hoofdpersonen nog? Ze houdt de lezer dus nieuwsgierig tot het einde en bewaart de clue tot het allerlaatste waardoor eventuele toevalligheden vermeden worden.
De gebeurtenissen die wij kennen uit geschiedenisboeken en lessen komen zijdelings aan bod en situaties worden in beeld gebracht door de ogen van de mensen die er bij waren. Zonder de kennis van nu zie je de angst voor de toekomst en voor elkaar.

Ik heb het boek ook gedeeltelijk geluisterd via Storytel omdat ik niet wilde stoppen met lezen en er soms toch wat moet gebeuren in huis. Maar de fijne vertelstem van Gaby Milder zorgde ervoor dat ik echt de wereld om me heen vergat.

Rachel van Charante heeft met dit verhaal een gevoelig onderwerp te pakken met betrekking tot goed en fout zijn in de oorlog. Het is na de oorlog gemakkelijk om een oordeel te vellen maar in dit verhaal komt ook naar voren hoeveel verdriet dat op kan leveren. Ze laat zien dat elk verhaal twee kanten heeft en ze geeft de lezer een gevoel van spijt mee zonder te veroordelen. Daarom lijkt het bijna waargebeurd.