Stevige psychologische thriller voor de volhouder.

Marcus Kliewer is auteur en maakt stop-motionfilms. Vroeger woonden wij hier begon als kortverhaal op Reddit, waar het werd benoemd tot Scariest Story of 2021. Ook is het verkozen tot Goodreads Best Horror Novel of the Last 5 Years. Dit is het thrillerdebuut van Kliewer en het boek ligt vanaf 13 januari in de winkels.

Twee vrouwen hebben onlangs een huis gekocht dat flink opgeknapt moet worden. Op een avond staat er ineens een gezin voor de deur met drie kinderen. Evie doet open en laat de mensen binnen…..met grote gevolgen.
De geheimen die het huis langzaam prijsgeeft en het feit dat mensen verdwijnen en de familie er nog steeds is zorgt dat Evie en de lezer in een levensechte nachtmerrie terechtkomen.

Is dit een debuut?
Kliewer weet feilloos woorden aan het ongemak te geven dat mensen voelen bij onbekend en onverwacht bezoek, bied je ze iets aan? Hoe lang blijven ze? De gedachten van Evie rollen over elkaar en over de pagina’s heen. Het lijkt alsof Kliewer de spanning laat wegzakken in de gedachten van Evie maar zonder dit zou de lezer het karakter van Evie en het effect op de gebeurtenissen die zullen volgen nooit begrepen hebben.
Dit betekent in het begin even doorlezen maar het boek is zo spannend en de situatie wordt zo ongemakkelijk benauwend dat het voor de thriller- en horror liefhebber echt een leesfeest wordt.
De manier waarop karakters van de personages als een ui afgepeld worden toont van schrijftalent. Vandaar de vraag, is dit een debuut? KLiewer lijkt zo ervaren.
Het is een kleine groep mensen die met elkaar verbonden worden in de middle of nowhere met af en toe een buurtgenoot die wat meer vertelt over vroeger om de lezer nog nieuwsgieriger te maken naar wat er toch is in dat huis en de bossen eromheen.
Die omgeving past in een Steven King film en dit boek mag naast zijn boeken staan.
De scenes ziet de lezer zo voor zich gebeuren, er wordt genoeg gedeeld om er een voorstelling van te kunnen maken.
Het is koud, sneeuw belemmert de doorgang en zorgt ervoor dat de mensen niet weggaan, willen ze wel weg?
Er zijn tussendoor scenes die in een ander lettertype geschreven die de lezer over verschillende zaken informeren, net als bij de gedachtes van Evie lijkt het eerst niet van belang maar later blijkt dat niets in het boek toevallig is opgeschreven. Een stevige psychische thriller voor de lezer die van volhouden weet en tegen een stootje horror kan.

Fijn dat ik het boek mocht vooruitlezen van de uitgever!