Leiders en volgers kunnen niet zonder elkaar

Caroline Perrée geeft haar boek Volgen voor gevorderden de ondertitel Vergroot de impact van het leiderschap mee. Niet zonder reden, want beide zijn tot elkaar veroordeeld. Het begrippenpaar legt ze op humoristische wijze onder de loep. Met alle respect: ook door het voorkomen van droge kost kan de auteur, die trainer en coach is, niet de massa raken. Dat zou ook teveel gevraagd zijn. Maar voor de doelgroep biedt het waardevolle stellingen en daagt het boek uit tot nadenken.

Goed voorbeeld doet goed volgen, maar omgekeerd zijn volgers met visie onmisbaar voor goed leiderschap. Uiteraard kennen we voorbeelden tot op het hoogste niveau van leiders die het zogezegd maken zonder zich een zier van de volgers aan te trekken. Maar wat betekent 'het maken' wanneer dat is afgestemd op hel en verdoemenis? Het gaat hier om góed leiderschap en dat is wat anders dan het boeken van resultaat. Dat kan immers meer negatieve dan positieve elementen bevatten.

Zoals gezegd is het boek afgestemd op het management. Dat krijgt in drie delen een ontdekkingsreis voorgeschoteld. Perrée brengt met heldere uiteenzettingen vooringenomenheid aan het wankelen. Een ontdekkingsreis die de lezer in staat stelt zichzelf te ontdekken, die bouwstenen aandraagt om bij te sturen. Op onze beurt zouden we graag van haar willen weten of volgers met visie in principe zichzelf weg moeten kunnen cijferen en dus geen groot ego mogen hebben. Want wees nou eens eerlijk: van een onderzoekscommissie herinnert men zich alleen de voorzitter, in dit geval dus de leider, omdat de commissie bijna per definitie de naam van die leider draagt. De volgers raken vanaf het eerste moment in het vergeetboek. Leiders en volgers versterken elkaar wanneer ze het gezamenlijk doel prioriteit geven, elkaar de ruimte bieden in het belang ván dat doel. De test van het volgerschap achterin het boek is een ijzersterke. Het ontneemt je de kans tot ontsnapping. En geeft na het verwerken van alle stof antwoord op de vraag welke volger in jou schuil gaat. Nergens beter dan in het voorwoord wordt de must van goed volgen voor het welslagen van leiderschapbeter aangegeven. Met het voorbeeld van de Argentijnse tango. De leider moet de volger kunnen 'voelen' en degene die volgt dient lichte tegendruk te geven zonder overdrijving, want dat kan dan weer de harmonie verstoren.

Voor de leider die denkt dat er niets te verbeteren valt in het leiderschap is het boek een ontnuchtering. Uiteraard spreekt niet ieder voorbeeld en ieder vergelijking in dezelfde mate tot de verbeelding. Wie Perréé louter wolligheid en zweven opspeldt kan niet bogen op een hoog intelligentiequotiënt. Dat moet maar eens gezegd. Het is een oprechte poging om leiders en volgers van hun wederzijdse verantwoordelijkheid bewust te maken. Zware kost? We hebben het hier niet over een boek dat je achter elkaar uitleest. Maar daar staat tegenover dat je het met enige regelmaat van de plank zult halen wanneer je als leider en volger even wilt naslaan of er een alternatief is dat wellicht het origineel kan overstijgen.