Prachtige buitenkant, inhoudelijk...

De omslag van het boek ziet er heel mooi uit. Een vrouw in een groene jurk in een vreemde pose. Het schept verwachtingen. Ook ak ken je de 'Frieda Klein thrillers' niet, dan zou dit al een reden kunnen zijn om het boek te lezen. Overigens vind ik het zelf prettig de eerdere delen in volgorde gelezen te hebben.

Spannend is deze nieuwe Nicci French ook dit keer weer. Schrijven kan dit Engelse echtpaar zonder twijfel. Middels korte, heldere zinnen weten ze de aandacht tot het einde toe vast te houden. Pas laat kom je er achter wie de moordenaar van Sandy, de ex-vriend van Frieda, is. En toch sloeg ik het boek dicht met een gevoel van teleurstelling. 

Dat wat 'Donderdagskinderen' zo sterk maakt, mis ik in dit verhaal, namelijk diepgang. In de vorige roman wordt Frieda Klein een levensecht personage die wisselende emoties bij de lezer oproept. Gevoelens van sympathie en antipathie. Nu blijft ze oppervlakkig, onderkoeld en soms zelfs koud.
 
Ook vind ik de keuze van de schrijvers om in de laatste paar zinnen (te) veel weg te geven een gemiste kans. Noem geen naam, maar kies voor de suggestie. Ik ben benieuwd wat 'Zaterdag' gaat brengen.