Reis ik alleen?

Zelden werd ik zo geprikkeld om een boek te lezen. Lovende recensies alom. Overwegend 5 sterren. Dat zie je niet gauw. En dan de aanbevelingen op de omslag van het boek: ''Zuurstoffenflessen paraat houden! Een gruwelijk spannend boek vol duistere dilemma's en onverwachte wendingen! Een briljante pageturner van grote klasse...

Een dan is daar de pakkende introductie:

Op het Noorse platteland wordt een zesjarig meisje gevonden, met een springtouw opgeknoopt aan een boom. Ze draagt vreemde poppenkleren en er hangt een vliegtuiglabel om haar nek met de tekst IK REIS ALLEEN.

Dit wil je natuurlijk lezen. Orgineel, onvoorspelbaar en duister.. En dat heb ik dus ook gedaan. En het eerste gevoel dat bij mij opkomt is toch teleurstelling. Zeker een onderhoudende thriller, goed geschreven, bij vlagen spannend, maar het raakte me niet.

Er worden teveel weinig boeiende personages opgevoerd die de vaart uit het verhaal halen. Ik begrijp de sub verhaallijn niet van Lukas, de pastoor, Rakel en de christelijke meisjes met daarin verweven de geschiedenis van de broertjes Torben en Tobias. Misschien is het bedoeld als dwaalspoor, maar wat mij betreft schiet het in dat geval zijn doel voorbij.

Inderdaad zijn er veel plotwendingen, maar mij hebben ze nooit op het puntje van de stoel gekregen. Ook de motieven van de seriemoordenaar zijn te weinig uitgediept en niet erg geloofwaardig.
Op het einde raakt alles in een stroomversnelling en loopt het nog goed af. Ik vind hier toch wel sprake van enige schrijversdwang. Ik doel bijvoorbeeld op het moment van de ontsnapping via de etenslift naar buiten en het passerende loten verkopende meisje dat daar wel heel toevallig getuige van is. Een goed debuut, maar ook niet meer dan dat.