Je wilt gewoon alles weten

Een boek van maar 264 pagina’s en toch heb ik er best lang over gedaan. Het verhaal trok mijn interesse maar de manier waarop er van heden naar verleden werd gegaan vond ik erg verwarrend. Er werd niet naar één tijdzone teruggeblikt maar meerdere. Toch wist het verhaal mijn aandacht te houden doordat ik wilde weten wat er nu precies gebeurt was. Des te dichter bij het einde hoe prettiger Zullen we het liefde noemen las. De ontknoping was echt wel goed en zeker de laatste stukken ernaartoe.

Het verhaal van Esther en haar vader vond ik overbodig. Dit zorgde voor mij dat het verhaal moeizaam op gang kwam. Dit stuk zou ik niet gemist hebben als het er niet in zat. Dit verhaal gaf te veel terugblikken naar vroeger wat niet bij het hoofdverhaal paste. Toch weet Tine Bergen soms deze stukken te mengen door Esther inzichten te geven door de terugblikken.

Een echte psychologische thriller was het zeker die je laat doorlezen tot de laatste bladzijde want je wilt gewoon alles weten.