Waarom niemand kwantum begrijpt, Frank Verstaete en Céline Broeckaert

De flauwe humor stoort soms, en wekt ook de indruk dat de schrijvers de lezer niet ernstig nemen. De Epiloog is wat dat betreft nog het grootste dieptepunt: drie blzn. gelul die ons niets bijbrengen, ook niet als samenvattend overzicht.
Tot en met hoofdstuk 8 zit inhoudelijk alles wel goed, al is er het occassionele foutje, maar hoofdstuk 9 bevat nog te veel experimentele inhoud. Sommige passages daarin waren misschien beter geschrapt, of er had duidelijker moeten worden gemaakt dat het over theorieën gaat, en niet over bewezen fysica.
Verder hebben de schrijvers duidelijk nog nooit gehoord van de opvattingen van dr. in de fysica Sabine Hossenfelder, die vraagtekens zet bij het idee dat symmetrie ons uiteindelijk zal leiden tot de ontrafelingen van alle natuurwetten.