Een reis in laagjes

Als Rider’s moeder en oma overlijden blijkt ze nog maar één familielid over te hebben die bereid is om voor haar te zorgen; haar oudoom die in Chicago woont. 
En dus wordt Rider in California door de kinderbescherming op de trein gezet met een rugzak met spulletjes, een geheimzinnige doos en een paar tientjes om eten te kunnen kopen. Een spoorwegbeambte moet haar gedurende de dagenlange reis een beetje in de gaten houden. 
Al na de eerste dag is Rider’s geld op. Als ze urenlang in haar eentje op een station moet wachten gaat het op aan paar (bovenmatig geprijsde) lunchbroodjes. 
De rest van de tijd heeft ze vooral honger en probeert ze manieren te bedenken om aan eten te komen. 
En geen volwassene die in de gaten heeft wat er aan de hand is.

De trein blijkt een wereldje op zich te zijn en Rider maakt al snel vrienden. Dorothea, de spoorwegbeambte die op haar moet passen is erg van de regeltjes, maar bedoeld het allemaal wel goed. Een reizende schrijver leert haar de waarde van poëzie inzien en de man van de restauratiewagen is zo lief dat Rider zou willen dat hij haar vader was.
Rider is een hele boeiend personage. Voor een kind dat al zoveel ellende heeft meegemaakt is ze eigenlijk heel positief ingesteld. Ze neemt het leven zoals het komt en probeert er het beste van te maken.
Het boek is prachtig geschreven. De reis van Rider heeft een heleboel laagjes. Het is niet alleen een reis van California naar Chicago, maar ook een reis van Rider’s verleden naar haar onzekere toekomst. Van een kind naar een tiener.

Wel had ik als volwassen lezer een constant gevoel van verontwaardiging. Welke instantie haalt het in z’n hoofd om zo’n jong meisje in haar eentje op reis te sturen naar een man die ze nog nooit ontmoet heeft? Dagenlang slaapt Rider in haar stoel en moet ze zich behelpen met kattenwasjes op het toilet van de trein. (Als je ooit in de trein naar de wc bent geweest weet je… IEUW) Het kind heeft dagenlang honger zonder dat iemand het in de gaten heeft. Zelfs al had ze haar geld op dat station niet uitgegeven dan was het nooit toereikend geweest voor de hele reis, vooral omdat ze nogal wat vertraging oplopen.

Dit boek is geschikt voor de bovenbouw van de basisschool en de onderbouw van het VO, maar ik kan me voorstellen dat kinderen zich afvragen: kan dit in Nederland ook? 
Dus wees erop voorbereid dat je het Amerikaanse systeem mag gaan uitleggen.

Dat maakt ook dat ik de onderliggende boodschap van het boek niet helemaal kan onderschrijven. Natuurlijk, er zijn genoeg goede mensen op de wereld die je willen helpen als je het moeilijk hebt en die je kunnen helpen om een verlies te verwerken. Maar dit (fictieve, ik weet het, maar toch) meisje wordt wel heel erg aan het toeval en de gunstige speling van het lot overgelaten. 
Bij zulke kwetsbare kinderen wil je dat de instanties hun verantwoordelijkheid pakken en wat actiever zorgen ‘dat het goed komt.’