Mooie weergave van het dertigersdilemma

In goede handen kan worden gezien als een boek waarin het dertigersdilemma centraal staat; een herkenbaar thema voor veel mensen. De zoektocht naar het eigen ik speelt ook een belangrijke rol, en daarmee ook een zoektocht door het verleden. De hoofdpersoon in deze roman, Erik, wordt geconfronteerd met het verlangen dat zijn vriendin heeft naar een kind. Ze is er klaar voor, maar Erik twijfelt. Hij is erg onzeker, vooral omdat hij niet het huisje-boompje-beestje-leven leidt waarvan hij denkt dat het noodzakelijk is om te hebben wanneer je kinderen wil krijgen. Hij vraagt zich af of hij de verantwoordelijkheid wel aankan. Hoe zal hun leven veranderen? Heeft hij een kind genoeg te bieden? Met dit soort vragen worstelt Erik zich door de dagen heen, als hij per toeval zijn dubbelganger ontmoet en deze besluit te volgen. Hoe ziet diens leven eruit? Is hij wél geslaagd in het leven? Deze dubbelganger heeft kinderen en leidt in Eriks ogen het ‘perfecte leventje’, maar is dit wel wat Erik wil, deze beklemmende en voorspelbare burgerlijkheid? Vervolgens krijgt hij ook nog bezoek van zijn broer, die hij jaren niet heeft gezien, waardoor oude wonden uit het verleden weer open worden gehaald. Dit maakt hem nog meer aan het twijfelen over zijn eigen kinderwens.

Een interessante thematiek, maar de spannende achtervolging van de dubbelganger verdwijnt hierdoor helaas nogal naar de achtergrond. Als lezer wil je te weten komen hoe de zoektocht naar deze persoon afloopt, en al helemaal hoe het kan dat hij dezelfde naam draagt als Erik en dingen vertelt over zijn verleden die ook Erik in zijn jeugd heeft meegemaakt. Plotseling is deze zoektocht uit beeld in het boek en vanaf dat moment wordt er alleen nog maar gegraven in Eriks verleden en keren we via flashbacks terug naar zijn jeugd.

Gelukkig is de roman zeker de moeite waard vanwege de goede uitwerking van de thematiek en niet te vergeten vanwege het taalgebruik. De zinnen die Robert Welagen schrijft zijn kort, sober maar tegelijkertijd poëtisch en stilistisch. Een leuk detail voor bewoners van de stad Utrecht: de hoofdpersoon doet bekende plaatsen aan in de Domstad waarbij Welagen rekening houdt met de meest actuele situatie; zo spreekt hij al over het vernieuwde Tivoli Vredenburg.

In een interview vertelde Welagen dat hij zelf ook twijfelt over het al dan niet krijgen van kinderen. Concluderend kunnen we deze roman dan ook beschouwen als een semi-autobiografische beschrijving van de twijfels die kunnen ontstaan wanneer men nadenkt over een van de meest ingrijpende, levensveranderende gebeurtenissen in het leven. In hetzelfde interview gaf de schrijver, die net als de hoofdpersoon graag hardloopt in de bossen van Amelisweerd, aan dat hij hoopt met zijn boeken teweeg te brengen dat de lezer denkt ‘ja, hier denk ik ook over na, dit is waar het leven over gaat’. Dit is zeker bereikt met deze roman!