Mijn jaar in een tent

De meester van Zwaan bedenkt een challengeweek voor zijn klas om geld in te zamelen voor een goed doel. Het moest iets zijn dat wel echt een uitdaging voor je was.

“Uit mezelf sliep ik niet gauw in zonder nachtlampje, maar voor zoiets kon je natuurlijk geen geld vragen, dat snapte ik ook wel.”

Zwaan besluit een week in een tent in de tuin te gaan slapen. Dat vindt ze doodeng. Net als zoveel andere dingen waar ze bang voor is. Ze krijgt wat flauwe opmerkingen van een meisje uit de klas.

“Wat ik er toen uitflapte kon ik zelf nauwelijks geloven: ‘Geen week, meester, een jaar.’”

In dit jaar krijgt ze, zoals verwacht, een hoop tegenslagen te verwerken. Ze is bang, natuurlijk, maar geleidelijk wel steeds minder. Er gebeuren een aantal vervelende dingen. Maar ook positieve dingen. Zo leert ze Bonk kennen. Een jongen die tijdelijk bij zijn oom en tante woont en waar ze bevriend mee raakt. Ze leert een hoop over de kinderen in de vluchtelingenkampen en ook haar klasgenoten leven met haar mee en verdiepen zich in de problematiek. Helaas is niet iedereen onder de indruk van haar actie. Ze krijgt ook te maken met negativiteit. Maar ook het weer zorgt een aantal keer voor problemen.

“De donkere plek op het dak zou me er de rest van het jaar aan helpen herinneren dat er altijd oplossingen zijn. Ook als je denkt dat die er niet zijn.”

Maar ze leert ontzettend veel en… ze wordt

“Steeds.
Minder.
Bang.”

Een mooi en ontroerend boek. Je leeft zo mee met de struggles van Zwaan. Echt heel mooi geschreven. En ook prachtige illustraties. Ik had weinig verwachtingen van dit boek, maar was vooral benieuwd. Nou, dit was zeker een positieve verrassing. Echt een pareltje!
Ben nu extra benieuwd naar het boek over “Bonk”!