Lezersrecensie
Winter in de bakkerij
Het is winter in de kleine bakkerij aan het strand en Polly is ervan overtuigd dat dit de beste kerst ooit gaat worden. Maar wanneer gaat het leven volgens plan?
Polly’s beste vriendin vertrouwt haar namelijk een gevoelig geheim toe dat het leven van Polly en Huckle drastisch kan veranderen. En dan verschijnt er plotseling een bekend gezicht uit Polly’s verleden en wordt het nog ingewikkelder. Polly vindt meestal troost bij het bakken, maar ze heeft het gevoel dat het dit keer niet genoeg zal zijn.
Kan Polly alles weer op het goede spoor krijgen en haar beste kerst ooit vieren met Huckle en papegaaiduiker Neil?
Wat is het fijn dat we weer op Mount Polbearne mogen zijn. En dat we weer even deel mogen uitmaken van Polly’s leven. Even denkbeeldig knuffelen met Huckle en Neil, de papegaaiduiker. En zodra je het boek openslaat en weer begint te lezen, kun je de baksels van Polly alweer bijna proeven/ruiken.
“Toen hij weer in slaap viel ontspande zijn gezicht en terwijl Polly haar dikke wollen sokken aantrok besefte ze dat ze zoveel van hem hield dat ze bang was dat haar hart zou ontploffen.” - blz 24 -
De schrijfstijl van Jenny is zo beeldend dat je het idee hebt dat je zelf op het eiland bent. En dat je de wind hoort blazen en de regen op de daken hoort tikken.
Dit deel is wat persoonlijker dan de andere delen en je leert Polly nog beter kennen. De eerste paar hoofdstukken vond ik wat traag op gang komen. Maar hoe verder je in het boek bent, hoe moeilijker het is om hem weg te leggen.
“Sommige mensen hadden twee ouders, sommigen begonnen er met twee en verloren er een; ieders situatie was anders. Maar je kon niet verliezen wat je nooit had gehad en ze was niet van plan om haar geluk hierdoor te laten dwarsbomen.” - blz 104 -
Ik word altijd heel erg blij van deze boeken. Omdat ze zo beeldend geschreven zijn en makkelijk weglezen. En ik hou van de droge humor die je tegenkomt in de boeken. En dit deel is een mooie afsluiter van de bakkerij serie. Dus heb je deel 1/2 gelezen? Lees deze dan ook even. Heb je nog niks van deze serie gelezen? Begin dan maar snel!
“Doreen en Neil hadden elkaar één keer ontmoet, maar hun ontmoeting was niet al te best verlopen. Doreen had Polly gevraagd waar de vogel poepte, waarop Polly had geantwoord dat hij een luier droeg. Doreen had haar geloofd, maar had Polly zenuwachtig aangekeken toen ze ontdekte dat het een grapje was.” - blz 121 -
Polly’s beste vriendin vertrouwt haar namelijk een gevoelig geheim toe dat het leven van Polly en Huckle drastisch kan veranderen. En dan verschijnt er plotseling een bekend gezicht uit Polly’s verleden en wordt het nog ingewikkelder. Polly vindt meestal troost bij het bakken, maar ze heeft het gevoel dat het dit keer niet genoeg zal zijn.
Kan Polly alles weer op het goede spoor krijgen en haar beste kerst ooit vieren met Huckle en papegaaiduiker Neil?
Wat is het fijn dat we weer op Mount Polbearne mogen zijn. En dat we weer even deel mogen uitmaken van Polly’s leven. Even denkbeeldig knuffelen met Huckle en Neil, de papegaaiduiker. En zodra je het boek openslaat en weer begint te lezen, kun je de baksels van Polly alweer bijna proeven/ruiken.
“Toen hij weer in slaap viel ontspande zijn gezicht en terwijl Polly haar dikke wollen sokken aantrok besefte ze dat ze zoveel van hem hield dat ze bang was dat haar hart zou ontploffen.” - blz 24 -
De schrijfstijl van Jenny is zo beeldend dat je het idee hebt dat je zelf op het eiland bent. En dat je de wind hoort blazen en de regen op de daken hoort tikken.
Dit deel is wat persoonlijker dan de andere delen en je leert Polly nog beter kennen. De eerste paar hoofdstukken vond ik wat traag op gang komen. Maar hoe verder je in het boek bent, hoe moeilijker het is om hem weg te leggen.
“Sommige mensen hadden twee ouders, sommigen begonnen er met twee en verloren er een; ieders situatie was anders. Maar je kon niet verliezen wat je nooit had gehad en ze was niet van plan om haar geluk hierdoor te laten dwarsbomen.” - blz 104 -
Ik word altijd heel erg blij van deze boeken. Omdat ze zo beeldend geschreven zijn en makkelijk weglezen. En ik hou van de droge humor die je tegenkomt in de boeken. En dit deel is een mooie afsluiter van de bakkerij serie. Dus heb je deel 1/2 gelezen? Lees deze dan ook even. Heb je nog niks van deze serie gelezen? Begin dan maar snel!
“Doreen en Neil hadden elkaar één keer ontmoet, maar hun ontmoeting was niet al te best verlopen. Doreen had Polly gevraagd waar de vogel poepte, waarop Polly had geantwoord dat hij een luier droeg. Doreen had haar geloofd, maar had Polly zenuwachtig aangekeken toen ze ontdekte dat het een grapje was.” - blz 121 -
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Eline Wilde-Noijen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
