Niet de perfecte match

Misschien zijn ‘De lezende mens’ en ik wel op de verkeerde voet begonnen. Ik dacht dat dit echt een boek voor mij zou zijn, omdat lezen bij mij nummer 1 staat, zowel om mijn kennis te verbreden als om me te ontspannen. Vreemd genoeg ging ik ervan uit dat een boek dat over lezen gaat over boeken zal gaan, en dat is natuurlijk een verkeerde aanname.
Het lukte me niet om helemaal door dit boek heen te komen, en dat is vrij uniek. Ik wil niet beweren dat het nooit voorkomt, maar ik heb net nog een zeer tegenvallend fictieboek uitgelezen, à la bonheur. Maar dit boek springt van de hak op de tak en vervalt nogal eens in herhaling.
Bovendien kom ik, juist in een boek over de lezende mens, storende fouten tegen. Als voorbeeld: een zin begint met het woord 'ook', en ik schrik omdat ik me realiseer dat ik iets gemist moet hebben in de voorgaande tekst. Maar als ik de vorige alinea opnieuw doorlees, kom ik daar niets tegen dat in relatie staat met de zin die met 'ook' begint. Hier is waarschijnlijk geknipt in de tekst (kill your darlings), maar bij de redactie is niet opgevallen dat de daaropvolgende zinnen overeenkomstig aangepast moeten worden. Het komt over alsof dit een proefschrift, waarop de promotor een aantal kritiekpunten had. De punten zijn aangepast, maar het verband is niet overal meer duidelijk.

En soms was mij niet duidelijk wat een stuk tekst met het onderwerp van het boek te maken had. Een voorbeeld van bladzijde 60: "Een woord als 'verassing', bijvoorbeeld, lezen velen in eerste instantie niet als 'crematie' maar als verrassing ('surprise'). Omdat de woordbeelden zo ontzettend op elkaar lijken is het geen wonder dat zovelen ook de 'surprise' met een 'r' te weinig spellen, als 'suprise'."
Welke woordbeelden lijken op elkaar? Verrassing en surprise? Surprise en suprise? Maar suprise is naar mijn weten geen bestaand woord. Leuke anecdote, mijns inziens is er geen relatie tussen het verkeerd spellen van surprise en het verkeerd spellen van verrassing. En wat is de relatie met het boek als geheel?

Het boek stelt mij teleur. De ondertitel is 'De betekenis van het boek voor ons bestaan', en veel van wat ik tegenkom in het boek onderschrijf ik, wat betreft de vaardigheden die een lezer opdoet bij het lezen van juist fictie. En het is leuk te lezen dat het vermoeden bestaat dat het deel van de hersenen dat gebruikt wordt bij het lezen bij de nog niet lezende 'oermens' gebruikt werd om te oriënteren op de omgeving. Dat herken ik in mezelf. Maar dit is niet genoeg om een boek met een gebrek aan structuur aangenaam leesbaar te maken.