Goed geschreven en treffend

Driekwart van dit boek heb ik in één dag uitgelezen. Het leest inderdaad lekker weg. Daarmee is niet gezegd dat het een niemendalletje is. Het toont het schrijverschap van deze auteur dat hij zijn levensverhaal zó heeft kunnen vertellen dat het boeiend bleef van begin tot (voorlopig) einde, en nergens larmoyant of sentimenteel.
Hij schrijft zijn levensverhaal openhartig op, maar nergens wordt hij nietsontziend of cynisch. Met mededogen, maar zonder oogkleppen schrijft hij op hoe hij vanuit zijn familiegeschiedenis en het streng-christelijke geloof van zijn ouders een verslavingsgeschiedenis in dreef. Geschiedenis inderdaad, met verschillende ontsnappingspogingen.
Uit ervaring kan ik zeggen dat hij het taalgebruik van welwillende hulpverleners treffend neerzet.
Een paar van de vele zinnen die me troffen:
‘terug naar ons gezin, terug naar alles waarvan we hielden, terug naar de veiligheid van de teleurstelling van onze vader en de woede van onze moeder.’
De verlokking van een verslaving omschrijft hij beeldend: ’als een hond die terugkeert naar zijn braaksel’.
Het lukt me over het algemeen gemakkelijk om mee te leven met een romanfiguur, of in dit geval de schrijver van een memoir, maar in sommige opzichten was het boek een ongenadige spiegel. Hoe verhoudt je je tot andere mensen? Lukt het je contact te maken met iemand in het echte leven, je echt te interesseren? ‘Maar nu merkte ik regelmatig dat ik met iemand praatte die niet minder boeiend was dan Jay Gatsby of Jane Eyre.’ De schrijver is een mede-lezer, in dat opzicht een lotgenoot.
Nadat ik het gelezen had, bleef een boek over vol stickers. Deze man heeft niet alleen een meeslepend boek geschreven, hij is een getalenteerde schrijver. Los van de sensatie van een levensverhaal van een (ex-)verslaafde, ligt hier een geestig, treffend, goed geschreven boek.
Al met al een menselijk en herkenbaar verhaal, ook voor wie niet verslaafd is (geweest).