Een verhaal met een diepere betekenis

Om te beginnen: heb jij dit boek al gelezen? Nee? Waar wacht je dan nog op?! Allez hup!
De wereld achter het hek kaart, net als zovele kranten, columns, reportages,… , de vluchtelingenproblematiek aan. Maar dan toch net een beetje anders. Ten eerste omdat het verhaal fictief is maar toch echt (als je begrijpt wat ik bedoel?). Verder omdat het geschreven werd door de ogen van de vluchtelingen in de vluchtelingenkampen. Meer bepaald door de ogen van een jongentje, geboren in het Australische vluchtelingenkamp waar hij al zijn hele leven woont. Door de ogen van een jongentje dat nooit anders gekend heeft. Voor wie het kamp de normaalste zaak van de wereld is.
Deze unieke kijk op het leven in de kampen maakt heel wat emoties los.

Doorheen het verhaal leer je welke betekenis de, in het begin, ietwat vreemde elementen van de cover hebben. Iedere combinatie van letters en cijfers, ieder vogeltje,.. draagt zijn steentje bij aan dit sombere maar tegelijk onwijs mooie verhaal.
Het verhaal wordt vertelt door de ogen van een kind, met de gedachten van een kind, met de woorden van een kind, met de fantasie van een kind. Het doet beseffen dat er ook veel onschuldige kinderen opgesloten zitten in die kampen, want ze zitten er en sommigen van hen al hun hele leven lang.

De verhaallijn van Jimmie was wat minder uitgewerkt, maar persoonlijk vond ik helemaal oké. Als je heel aandachtig oplet zie je uiteindelijk hun beide werelden samenvloeien. Zo blijkt maar weer dat we allemaal hetzelfde zijn, mensen van vlees en bloed, maar allemaal worden we anders behandeld.

Zana Fraillon heeft een fantastisch boek geschreven. Eentje met veel diepe betekenissen. Eentje die je je ogen doet openen. Eentje die je doet nadenken over het onrecht in de wereld.
Als dit boek een toespraak zou zijn zou ik haar een immens applaus en een staande ovatie geven.
Wie doet er met me mee?