Lezersrecensie
Dit boek mag uit de schaduw treden.
De schaduwdochter (de kastelenreeks 1) van Rachel van Charante is een mooi vormgegeven boek met een aantrekkelijke cover. Herkenbaar maar ook net even iets anders met het kasteel op de kaft. Een romantische maar ook een beetje een mysterieuze foto.
Zo ook het verhaal, het is een prachtig boek, maar er zitten wat donkere kantjes aan. Zeker niet je standaard feelgood roman.
Eigenlijk zou dit boek een triggerwarning moeten hebben voor slachtoffers van psychologisch en/of sexueel misbruik.
De proloog komt dadelijk binnen bij de lezer. Je maakt kennis met Guusje, die zich op dat moment in een penibele situatie bevindt en je wordt dadelijk getriggerd om de rest van het verhaal te ontdekken. Dat speelt zich af zo een 100 jaar geleden en begint in Amsterdam, waar Guusje alles op alles zet om haar familie te helpen overleven in barre, armoedige omstandigheden. Deze queeste brengt haar in moeilijke situaties waarin ze zichzelf opoffert voor de mensen waar ze zo van houdt.
Ondertussen in 2022 probeert Carmen zich mentaal te herpakken na een gewelddadige overval. In het ouderlijke huis van haar man stoot ze op een familiegeheim dat ze niet kan loslaten.
Hoewel de historische verhaallijn duidelijk de overhand heeft in dit boek, neemt de moderne verhaallijn alvast de aanloop voor het begin van een mooie reeks (er worden 8 boeken verwachten in de 8 kastelenreeks) .
Rachel Van Charante schrijft op een vlotte, sprekende manier en slaagt erin haar lezers vanaf het eerste hoofdstuk mee te nemen in de gebeurtenissen. Je voelt de pijn, de onmacht en frustratie. Het duurt dan ook niet snel alvorens je medelijden krijgt en intens meeleeft met de personages. Er is veel oog voor het psychologische aspect van wat we als mens voelen en meemaken en dat maakt dat je het gevoel hebt dat je de personages ook echt leert kennen. Zowel mensen als locaties en situaties zijn heel realistisch beschreven, zonder langdradig te worden. Rachel beheerst de kunst om met een minimum aan goed gekozen woorden een beeld in te vullen voor de lezer. Haar zinnen lezen aangenaam, haar hoofdstukken zijn niet te kort en niet te lang.
Het enige spijtige vond ik dat de moderne verhaallijn van Carmen in dit boek wat verder uitgewerkt mocht zijn. De verdeling van de hoofdstukken van Carmen doorheen het boek kwamen mij wat gemaakt over en ik miste een gelijklopende flow tussen Guusjes gebeurtenissen en Carmen’s ontdekkingen. Er zat nog meer in naar mijn gevoel.
Voor mij een reden om het boek 4 sterren te geven, anders had dit boek zeker een 5 verdient.
Ik zet het dus wel in mijn favorieten en kijk ongeduldig en enthousiast uit naar deel 2 in deze reeks.
Zo ook het verhaal, het is een prachtig boek, maar er zitten wat donkere kantjes aan. Zeker niet je standaard feelgood roman.
Eigenlijk zou dit boek een triggerwarning moeten hebben voor slachtoffers van psychologisch en/of sexueel misbruik.
De proloog komt dadelijk binnen bij de lezer. Je maakt kennis met Guusje, die zich op dat moment in een penibele situatie bevindt en je wordt dadelijk getriggerd om de rest van het verhaal te ontdekken. Dat speelt zich af zo een 100 jaar geleden en begint in Amsterdam, waar Guusje alles op alles zet om haar familie te helpen overleven in barre, armoedige omstandigheden. Deze queeste brengt haar in moeilijke situaties waarin ze zichzelf opoffert voor de mensen waar ze zo van houdt.
Ondertussen in 2022 probeert Carmen zich mentaal te herpakken na een gewelddadige overval. In het ouderlijke huis van haar man stoot ze op een familiegeheim dat ze niet kan loslaten.
Hoewel de historische verhaallijn duidelijk de overhand heeft in dit boek, neemt de moderne verhaallijn alvast de aanloop voor het begin van een mooie reeks (er worden 8 boeken verwachten in de 8 kastelenreeks) .
Rachel Van Charante schrijft op een vlotte, sprekende manier en slaagt erin haar lezers vanaf het eerste hoofdstuk mee te nemen in de gebeurtenissen. Je voelt de pijn, de onmacht en frustratie. Het duurt dan ook niet snel alvorens je medelijden krijgt en intens meeleeft met de personages. Er is veel oog voor het psychologische aspect van wat we als mens voelen en meemaken en dat maakt dat je het gevoel hebt dat je de personages ook echt leert kennen. Zowel mensen als locaties en situaties zijn heel realistisch beschreven, zonder langdradig te worden. Rachel beheerst de kunst om met een minimum aan goed gekozen woorden een beeld in te vullen voor de lezer. Haar zinnen lezen aangenaam, haar hoofdstukken zijn niet te kort en niet te lang.
Het enige spijtige vond ik dat de moderne verhaallijn van Carmen in dit boek wat verder uitgewerkt mocht zijn. De verdeling van de hoofdstukken van Carmen doorheen het boek kwamen mij wat gemaakt over en ik miste een gelijklopende flow tussen Guusjes gebeurtenissen en Carmen’s ontdekkingen. Er zat nog meer in naar mijn gevoel.
Voor mij een reden om het boek 4 sterren te geven, anders had dit boek zeker een 5 verdient.
Ik zet het dus wel in mijn favorieten en kijk ongeduldig en enthousiast uit naar deel 2 in deze reeks.
3
Reageer op deze recensie