Dit was mijn eerste boek van Jonathan Kellerman en na enige aarzeling moet ik toegeven: het smaakt naar meer. Die aarzeling betreft onder andere de eerste helft van het boek. Voor mijn gevoel kwam het verhaal maar niet op gang. Pas over de helft kwam er echt wat vaart en spanning in, waardoor ik vlot kon doorlezen.
Kelleman heeft een vlotte pen, schrijft rechttoe rechtaan en moet het niet hebben van ‘mooischrijverij’. Mooie citaten heb ik dan ook niet gevonden.
De karakters blijven vrij plat. Meeleven met Lucy viel mij moeilijk. En ook een figuur als Alex Delaware blijft het hele boek door positief ingesteld en over zijn grenzen heen behulpzaam. Niet echt mensen van vlees en bloed. Lucy’s vader daarentegen is een karikatuur. Hij is een vuilspuiter met een hoofdletter. Eigenlijk kon ik met geen enkel personage meeleven. Niets uit het verhaal raakte mij echt.
Toch geef ik dit boek 3 sterren, omdat het verhaal boeide en vlot was geschreven. In de toekomst zal ik zeker nog wel eens een boek van Kellerman in de hand nemen.