Het vervolg op Engelenmoord is bijna van hetzelfde niveau als dat eerste boek van de schrijvende moeder en dochter. Een aantal van de karakters die ook in het eerste boek voorkwamen worden in dit boek nader uitgewerkt en daardoor een eind sympatieker. Zo heb ik enorm veel waardering gekregen voor de agenten Magozzi en Rolseth. Met name Gino Rolseth krijgt van de schrijfsters een fijn raar, soms slecht getimed gevoel voor humor mee, wat de gebeurtenissen in het boek lekker verluchtigd. Want laten we wel wezen, gruwelijke moorden op bejaarde joden is geen alledaagse kost.
Net als in het eerste boek volgen de moorden elkaar in razend tempo op, waardoor de druk op het politiekorps erg hoog wordt. De pers komt er ook in dit boek slecht af, het zijn alleen maar sensatiezoekers en in-de-weg lopers.
Het team van Monkeewrench is wat minder nadrukkelijk aanwezig, met uitzondering van Grace MacBride, die een intense maar onalledaagse relatie aan het opbouwen is met Leo Magozzi. Voor beiden is dat een zegen gezien de puinhoop die ze tot dusver van hun liefdesleven hebben gemaakt.
Al met al lossen de moorden in dit boek zich eenvoudiger op dan in het eerste boek. We zien op het einde wel een spannende climax, maar het is niet van het nagelbijtende niveau als Engelenmoord, maar Levend Aas is een boek dat erg lekker leest, spannend is en meer beloofd.