Niet een knaltopper, maar zeker een aanrader.

Ik wil zo snel mogelijk aan het volgende deel beginnen. Het boek heeft me aangenaam verrast. Alhoewel het meestal wordt ingedeeld in de Young Adult boeken, vind ik dat het zeker ook thuis hoort in de volwassenenliteratuur.
Ik had nochtans eerst niet gedacht dat ik het zo goed zou vinden. Ik vond dat het begin nogal traag evolueerde, ik kwam niet echt in het verhaal. En ik begreep ook het geheel niet wat me eerst frustreerde, wat was dat met die arken en die oude wereld, en die familiegeesten,… En waarom was die Ophelia niet wat opstandiger, waarom aanvaardde ze zo gemakkelijk haar slechte lot. Ik had ook wel graag haar kennis van het “lezen” van voorwerpen nog wat meer uitgesponnen gezien. En ik had graag ook nog wat meer uitleg gekregen over haar sjaal. Dat ergerde me soms een beetje in het verhaal, dat zaken wel werden aangeraakt, maar niet uitgediept.
De vergelijking met Harry Potter vind ik te ver gaan, Harry Potter is duidelijk nog een niveau hoger en is veel beter uitgewerkt, alles daarin klopt en wordt uiteindelijk altijd duidelijk.
Maar na een tijd kon ik dit boek ook nog moeilijk wegleggen, en liet ik er zelfs wat nachtrust voor. Eens Ophelia en haar tante op de Pool aankomen, wordt het mysterie nog veel groter maar ook veel spannender. “Martelen op afstand, is dat ook een kracht?”, zegt al iets over de sfeer van het verhaal en de duistere kanten van de Pool.
Al bij al dus niet een knaltopper, maar zeker een aanrader.