Magie!

De jongen, de mol, de vos en het paard. Door Charlie Mackesy.

Ik zag dit boek al vaak voorbij komen, iedereen bleek laaiend enthousiast. Ook Elizabeth Gilbert en nog veel andere vrouwen waren fan, vrouwen van wie ik dan weer fan ben. Ik kwam het boek zo vaak tegen dat ik het ‘uit eeuwige armoede’ ook maar eens ter hand nam.

Wow.

Wow. Punt.
Meer kan ik eigenlijk bijna niet zeggen, om dit pareltje niet te kort te doen. Hoe een paar slordige (maar oneindig ontroerende) tekeningen en wat eenvoudige (maar liefdevolle wijze) woorden zo iemand kunnen raken. Indrukwekkend. Je moet huilen, lachen, voelt je warm worden, omarmd worden. Eenzaamheid verdwijnt, net als verdriet en angst. Vleugels verschijnen.

Je leest. Je komt aan de laatste pagina en je begint opnieuw.
Misschien vooraan, misschien zo maar ergens in het midden. Want elke pagina is raak. Spaar ze op als dure pralines. Dien ze jezelf met mondjesmaat toe, als een medicijn. Geniet. Wees lief voor jezelf en lees De jongen, de mol, de vos en het paard!

Punt.