Boeiend, moedig

Soms wil ik een kind. Door: Jantine Jongebloed.

Eerst en vooral: wat een moedig, belangrijk boek is dit!

Soms wil ik een kind, als titel, dekt de lading heel goed: soms wil Jongebloed een kind en gaat ze (gaan ze) er helemaal voor, soms wil ze het absoluut niet. Eisprong na eisprong verandert haar gevoel, voorkeur, idee. Zo herkenbaar.

We leven in een wereld die er nog steeds stilzwijgend vanuit gaat dat elke vrouw een kind wil, dat er iets mis is met mensen die geen kinderen willen. En die nee-keuze lijkt iets helemaal van nu. Maar dat is niet zo: vroeger hadden vrouwen die keuze gewoon niet; hetero-penetratie-seks leidt nu eenmaal vaak tot een zwangerschap. Als vrouwen voor de opkomst van de pil wél de keuze hadden gehad dan zouden er toen ook al geen-kind-keuzes gemaakt zijn. En dan was het misschien nu niet langer een taboe. Want direct of indirect, bewust of onbewust speelt die taboe-factor een rol als je twijfelt. Ik spreek uit ervaring.

Ondertussen ben ik 44 en is de nee-keuze voor mij niet meer zo beladen. Toch raakte dit boek me omdat ik veel herkende. Jantine en haar partner legden een ander pad af dan ik en mijn partner. Wij deden geen pogingen, hadden geen medische problemen maar zaten ook met veel twijfels en vragen.

Jongebloed slaagt erin om haar persoonlijke zoektocht boven zichzelf uit te tillen en haar verhaal herkenbaar te maken voor vele mensen. Soms had het van mij iets korter en bondiger gemogen maar ik ben heel blij dat ik dit belangrijke boek gelezen heb. (Niet-) moederschap, vrouw zijn, zorgzaam zijn, heeft vele kanten en facetten - het is heel belangrijk dat wij ook andere verhalen lezen, delen, schrijven. Dit boek is een hart onder de riem voor vele mensen.