Geen geschreeuw en veel wol

O, wat een waanzinnig boek is dit! Ook echt letterlijk waanzinnig, in meerdere opzichten. Magnifiek! Schitterend geschreven in een unieke, weergaloze stijl. De woorden buitelen over elkaar heen als diamantjes in alle kleuren van de regenboog in de grauwe luchten van Leeds (de stad waar het verhaal zich afspeelt); ze zwijgen, fluisteren en zingen je tegemoet en vormen onnavolgbare zinnen die ik nergens anders las. Het is allemaal van een treurige, diepe schoonheid. Voor mij persoonlijk heeft het verhaal nog een extra dimensie omdat Camelia, de hoofdpersoon, net als ik Chinees leert en daar helemaal door gegrepen is. Die taal met zijn geheimzinnige karakters vormt dan ook de rode draad van haar innerlijke strijd, waarover ik hier verder niets zal onthullen. En dan vraag ik me in alle ernst af: waarom heeft deze hoogst intrigerende roman (voor zover ik weet) weinig tot geen aandacht gekregen in Nederland? Waarom heeft vertaalster Annette de Koning geen prijs gewonnen voor dit staaltje vakmanschap? Enfin, genoeg gepraat: lees dit boek! Ik las het in één dag uit en dikke kans dat ik het meteen nog een keer ga lezen.