Dit boek

dat waarschijnlijk de prijs van de langste achterflaptekst ooit verdient, is een must voor de liefhebber van politie- en detectiveverhalen.,Verzekeringsdetective Engelbert King is eenzaam: zijn dochter trekt met haar vriend door Zuid-Amerika en zijn huidige partner heeft net haar biezen gepakt en is richting Curaçao vertrokken. Hij probeert de tijd te doden om maar niet aan deze twee vrouwen hoeven te denken als een nieuwe zaak zich aandient. Zijn werkgever, het verzekeringskantoor “Sonnenschein & Porcelein”, vraagt hem een onderzoek in te stellen naar de verdwijning van Marina Blaauw, dochter van de schatrijke muziekbons Jack Blaauw, die drie maanden geleden van de aardbol verdween. Zij werd voor het laatst gezien bij?een benzinestation, net voor het overvallen werd. Hoe meer King te weten komt, hoe minder duidelijk de beweegredenen van de verdwijning lijken te worden: iedereen lijkt verdacht en tal van motieven lijken plausibel tot aan de zinderende ontknoping op Curaçao.
Dit boek, het vierde in de King-reeks, kan mijns inziens zelfstandig gelezen worden, want de lezer wordt voluit bijgepraat over alle relevante achtergronden van de betrokken vaste personages zodat je, heel het boek door, nooit het gevoel hebt iets te missen.
De schrijfstijl vraagt, in het begin van het boek, wat doorzettingsvermogen. Tomas Ross formuleert zijn verhaal, de beschrijvingen en de afdwalende gedachten en opmerkingen van zijn personages in een mitrailleurvuur van korte zinnen, vol negativiteit, bijna hakkerig, waardoor er een nerveuze indruk ontstaat. Om de schrijver te citeren: “een diarree van woorden”. Maar net als deze stijl begint te irriteren wordt hij ingeruild voor een iets rustigere manier van vertellen, waardoor het lezen ook aangenamer wordt.
Toch is het zeker de moeite waard om niet op te geven, want hoe meer het verhaal vordert, hoe duidelijker naar voren komt dat de verhaallijn ingenieus wordt opgebouwd. Elk personage heeft zijn plaats in het verhaal en op het eind kan je niet anders dan bewondering hebben voor de magistraal uitgewerkte plot, zoals het alleen de crème de la crème onder de thrillerschrijvers het kunnen bedenken en neerschrijven.
Buiten een spannend boek, is Blue Curaçao ook een staalkaart van de rockmuziek in de jaren ’60. King –hoe kan het ook anders met zo’n naam – is een rock ‘n’ roll fanaat in hart en nieren, en de allerbeste muzikanten uit de Nederlandse en internationale popcultuur uit die tijd passeren dan ook de revue.
Dit boek, dat waarschijnlijk de prijs van de langste achterflaptekst ooit verdient, is een must voor de liefhebber van politie- en detectiveverhalen. Maar het begin van het boek is verantwoordelijk voor het feit dat de kwaliteitsnorm die we van Tomas Ross mogen verwachten, niet gehaald wordt.