Verraderlijke bondgenoten

Joel N Ross is een docent Engels en woont in de Amerikaanse staat Maine. De combinatie van zijn achtergrond als historicus en het het feit dat een groot aantal van de mannen in zijn familie deel uitmaakten van de Amerikaanse strijdkrachten tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft er blijkbaar voor gezorgd dat deze man gefascineerd is door de jaren 1940-1945. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij De laatste zeven dagen, zijn literair debuut, in die woelige jaren van de twintigste eeuw gesitueerd heeft. Ook zijn recent verschenen tweede boek Het geheim van Stalingrad, speelt zich af in diezelfde periode.
De laatste zeven dagen vertelt het verhaal van Thomas Wall, een Amerikaans sergeant bij de Britse strijdkrachten, die oorlogsmoe is en zijn dagen doorbrengt in een inrichting in Londen. Tegen zijn wil wordt hij, begin december 1941, betrokken bij het verhoren van Sondegger, een opgepakte Duitse spion. De Britse geheime dienst is bang dat Sondegger ontdekt heeft dat het hele Duitse spionagenetwerk in Groot-Brittannië opgerold is en gestuurd wordt door het Twenty Committee, een speciale sectie van de Britse geheime dienst. Het bekend raken van dit dubbelspel zou een grote tegenslag betekenen voor de Britten. Maar tijdens de ondervragingen wordt ook duidelijk dat Sondegger informatie heeft over Japanse vlootbewegingen die hij ten allen prijze wil doorspelen aan de Amerikanen, die op dat moment nog niet bij de oorlog betrokken waren.
De auteur gaat uit van de stelling dat Duitsland tegen elke prijs wilde vermijden dat de Amerikanen zich zouden mengen in het strijdgewoel van de Tweede Wereldoorlog. Als Japan, dat ook deel uitmaakte van de asmogendheden, besluit Amerika aan te vallen, zien de Duitsers geen andere uitweg dan hun pact-genoten ongemerkt te verraden, in de hoop dat de aanval voorkomen wordt. Op zich is dit een origineel gegeven, ware het niet dat het ondertussen algemeen bekend is dat de aanval op Pearl Harbor wel degelijk sucsesvol werd uitgevoerd en dat Amerika quasi direct erna actief is gaan deelnemen aan WO II. Veel van de eventuele spanning verdwijnt dan ook als sneeuw voor de zon, vermits de afloop toch al bekend is. Maar daar waar andere historische thrillers al bewezen hebben dat dit geen onoverkomelijke hindernis hoeft te zijn, struikelt De laatste zeven dagen er toch over, omdat het totaalpakket niet kan overtuigen.
Zo is er de schrijfstijl die er maar niet in slaagt de lezer bij het nekvel te grijpen en in het verhaal te zuigen. Hierdoor ontstaat er een vorm van afstandelijkheid tussen het verhaal en de lezer die resulteert in een oppervlakkigheid, waardoor veel details enkele bladzijden na het lezen al bijna vergeten zijn.
Ook de uitwerking van het plot is rommelig uitgevoerd: het ongeloofwaardig uitgetekende hoofdpersonage dat als een kip zonder kop rondjes loopt door een zeer vaag beschreven Londen – dat zoveel interessante locaties biedt - waarbij hij telkens weer dezelfde mensen ontmoet, die hem telkens een andere achterhaalde tip geven., zadelt de lezer al snel op met een déjà-vu gevoel.
Joel N Ross zal nog hard mogen werken om een zelfde status als schrijver van oorlogsverhalen te verwerven als zijn illustere collega’s Alistair MacLean, John Le Carré en Ken Follett. Maar als debutant krijgt hij dan ook het voordeel van de twijfel. De toekomst zal uitwijzen of het talent aanwezig is en ontwikkeld wordt, maar De laatste zeven dagen ontstijgt het gemiddelde zeker niet.