Adembenemende kennismaking

Soms ontdek je bij toeval een auteur waarvan je na het lezen van een van zijn boeken meteen het gevoel krijgt dat hij wel eens kan gaan uitgroeien tot een van je favoriete schrijvers. Het kan natuurlijk ook gebeuren met een ‘zij’, maar in dit geval ging het om een ‘hij’. Het gebeurde bij mij met het verschijnen van de dunne roman “Het duel” van de Israëlische auteur David Grossman. Een boekje dat je op zich makkelijk over het hoofd kon zien. Er stond een tekening van een pistool op de donkerrode omslag en met mijn nooit verdwenen, bijna kinderlijke liefde voor westerns, pakte ik het op en ging er uiteindelijk mee naar huis. Aangezien ik het al een beetje had doorgebladerd wist ik al dat het geen verhaal was over een mysterieuze revolverheld uit het oude westen. Het bleek een Young Adult roman te zijn en de eerste pagina en achterflap van het boek waren dusdanig dat ik er geen afscheid meer van kon nemen. Liefde op het eerste gezicht, zoals je dat met boeken wel vaker kan hebben. Soms wil dat nog wel eens eindigen in verdriet en spijt, maar in dit geval zou het mij niets verbazen als het een prachtig startschot was van een langdurige en hartstochtelijke relatie.

Ik kende David Grossman uitsluitend van naam. Ik wist dat zijn boeken verschenen bij uitgeverij Cossee en dat was eerlijk gezegd ook de reden dat ik mij nooit in deze auteur heb verdiept. Ik weet dat dit een kwalitatief zeer uitstekende uitgever is, maar de boeken die ze uitbrengen spraken mij gewoon nooit echt aan. Zonder dat ik hier een zinnige verklaring voor kan geven. Noem het dus maar een ongegrond vooroordeel. “Het duel” zag er echter niet uit als een roman van Cossee en omdat het meteen mijn interesse wist te wekken, keek ik er in dat opzicht verder niet echt kritisch naar. Pas toen ik het uit had ontdekte in de naam van de uitgeverij. Toen was ik echter al verkocht. David Grossman had mij gevangen in een boekje van nauwelijks honderdvijftig pagina’s, dat werkelijk alles heeft wat je van een goede roman mag verwachten. Aansprekende personages, humor, intrige, passie, emotie en bovenal een mooi en goed verteld verhaal.

Het verhaal speelt zich af in het Israël van 1966 en de verteller is de achtentwintigjarige David, die op zijn twaalfde iets heel bijzonders heeft meegemaakt. David. Net als Grossman dus, die in 1982 – toen hij het boek schreef – zelf ook achtentwintig jaar was. “Het duel” gaat over vriendschap, over hartverscheurende liefde, over het maken van keuzes, over opgroeien en over ouder worden. In het begin doet het heel even een klein beetje denken aan het dagboek van Hendrik Groen en het zou zo maar kunnen dat de auteur van die boeken via David Grossman op dat idee is gekomen. Of is dat te ver gezocht? Feit is dat zijn manier van schrijven een inspiratiebron voor veel andere auteurs kan zijn. Het is vloeiend, makkelijk, luchtig en toch intens en af en toe zeer ontroerend. Na het dichtslaan van deze roman kon ik alleen maar een diepe zucht slaken van spijt. Dat het uit was. Iedere letter gelezen. Sommige zelfs meerdere malen.

Een onvergetelijk verhaal en voor mij persoonlijk een adembenemende kennismaking met een auteur waarvan ik de komende maanden absoluut meer wil – en zal – gaan lezen.