Of De laatste tempelier beter is dan De Da Vinci Code is eigenlijk helemaal niet zo interessant en tevens uiterst subjectief. Maar dit hád de hype absoluut ook kunnen doen ontstaan.

Op het moment dat de in Libanon geboren en in Beiroet opgegroeide Raymond Khoury begon te werken aan het concept van wat uiteindelijk De laatste tempelier zou worden, moest De Da Vinci Code van Dan Brown nog verschijnen. Ondanks dat zijn de gelijkenissen zeer opvallend, aangezien beide auteurs de authenticiteit van het westerse geloof als kapstok hebben gebruikt om hun boeiende verhaal aan op te hangen. De verhaallijnen die ze daar vervolgens voor hebben gebruikt zijn volstrekt anders, maar feit is dat zowel Dan Brown als Raymond Khoury hun inspiratie hebben gevonden in de geschiedenis van de bijbel en de manier waarop deze tot stand is gekomen. Khoury schreef zijn verhaal met de intentie het als filmscript te gebruiken, maar al snel bleek dat het beter als boek tot zijn recht zou komen. Hij besloot het concept dan ook verder uit te werken, maar werd vervolgens ingehaald door de realiteit en het enorme succes van DDVC. Met een behoorlijke vertraging maakte hij zijn eigen boek toch af en hoewel het bij verschijnen niet meer de explosieve impact had als dat van Dan Brown, mag De laatste tempelier toch genoemd en geroemd worden als een geweldige thriller. En misschien wel als één van de allerbeste boeken in het nieuwe genre dat ontstaan is dankzij het succes van De Da Vinci Code.

De kracht van het in vertaling prachtig uitgevoerde De laatste tempelier is vooral de enorme leesbaarheid van het verhaal. Het boek begint uiterst spectaculair met de beroving van een tentoonstelling die is gewijd aan de Schatten van het Vaticaan. Vier als tempeliers uitgedoste ruiters richten er een ware slachting aan en gaan er met een middeleeuwse decoder vandoor. In eerste instantie begrijpt de FBI het belang hiervan niet en ook het Vaticaan lijkt niet van plan om een duidelijke verklaring te geven. Pas als de archeologe Tess Chaykin bij het onderzoek wordt betrokken, krijgt FBI-agent Sean Reilly een idee van wat er mogelijk aan de hand moet zijn. Het tempo in de eerste hoofdstukken is enorm, waarna er via flashbacks naar de tijd van de tempeliers steeds meer informatie vrijkomt. Chaykin zorgt vervolgens voor aanvullende gegevens over de begindagen van onze jaartelling en alle feiten en veronderstellingen die vandaag de dag bekend zijn en als waarheid worden gezien. Het is uiterst boeiend materiaal, ondanks het feit dat het meeste inmiddels via andere boeken wel als bekend mag worden geacht. Het is een aardig fenomeen dat historische gebeurtenissen die al sinds jaar en dag in geschiedenisboeken liggen te verstoffen, vanuit de wereld van de thrillers plotseling weer zeer actueel zijn geworden en bij ontzettend veel mensen een honger naar nieuwe informatie heeft opgeroepen. De afgelopen jaren zijn er veel populair wetenschappelijke boeken verschenen over het leven van Jezus, over de tempeliers en over allerlei geheimen broederschappen die wel of geen rol van betekenis hebben gespeeld in de geschiedenis van de moderne wereld. Boeiend materiaal waar in de jaren daarvoor geen droog brood aan te verdienen viel, maar nu overal op de wereld gretige aftrek vinden.

Of De laatste tempelier beter is dan De Da Vinci Code is eigenlijk helemaal niet zo interessant en tevens uiterst subjectief. Daarnaast maakt de haast mythische status die het boek van Dan Brown inmiddels heeft weten te verwerven iedere vergelijking op voorhand praktisch onmogelijk. Maar het boek van Raymond Khoury hád de hype absoluut ook kunnen doen ontstaan en dat valt over vrij weinig boeken in dit genre te zeggen. Het is zeer interessant om te zien welk pad Khoury nu gaat bewandelen en of hij alsnog weet uit te groeien tot een groot auteur. Op basis van De Laatste Tempelier is hij dat eigenlijk al, maar aangezien DDVC het gras voor zijn voeten heeft weggemaaid, staat hij eigenlijk nog steeds met lege handen. En dat is eigenlijk te triest voor woorden…