Leest als een trein, maar niet het beste deel

‘Ze ziet aan zijn gezicht dat hij weet dat zij het weten en dat amuseert hem. Het is een spelletje.’

Een aanslag op een kolencentrale en de moord op de zoon van de klimaatminister, zo begint het vierde deel van deze thrillerserie. Martin ‘Juncker’ en Signe staan weer voor een raadsel. Zijn het losstaande misdaden of hebben ze iets met elkaar te maken?

Weer een spannende thriller met wisselende perspectieven waardoor bijna elk hoofdstuk afgesloten wordt met een cliffhanger die een paar hoofdstukken verder weer opgepakt wordt. Zoals in de andere delen speelt ook dit verhaal zich binnen een tijdsbestek van een paar dagen af.

Zelf vond ik dit het minst spannende deel van de vier boeken. Dit omdat het verhaal voor een groot deel voortkabbelt en pas in de laatste 100 bladzijden in een stroomversnelling komt met verschillende plottwists en actie. Daarnaast kon ik het verband tussen de twee misdaden niet goed vinden, behalve dat ze beide misschien ergens te maken hadden met klimaat/milieu. Hopelijk wordt dit in het vijfde deel verder opgepakt. Aan de andere kant is het boek wel zo geschreven dat ik telkens verder wilde lezen. Mede dankzij de korte hoofdstukken die regelmatig eindigden met cliffhangers en de toegankelijke schrijfstijl.

Al met al een prima thriller die, net als de andere delen, leest als een trein!