Bloed op sneeuw

Voor deze opdracht heb ik het boek ‘Bloed op sneeuw’ van de Noorse schrijver Jo Nesbø gelezen. Het is naar het Nederlands vertaald door Annelies de Vroom.

Jo Nesbø, geboren in 1960, is, volgens de inwoners van Noorwegen, de beste thrillerauteur van Noorwegen. ‘Bloed op sneeuw’, uitgegeven door uitgeverij Cargo in 2015, won al verschillende prijzen waaronder de Glass Key Award voor de beste Scandinavische thriller en een ‘Grammy’ voor beste album voor gesproken woordgebruik. Zijn boeken worden in meer dan 20 landen uitgegeven en in 2015 had hij, na al 18 jaar Noorse thrillers te schrijven, al 25 miljoen exemplaren wereldwijd verkocht.
Het verhaal gaat over een huurmoordenaar, genaamd Olav Johansen, die zijn werk zeer goed doet tot hij de opdracht krijgt van zijn baas, Daniel Hoffmann, om Hoffmann’s vrouw te expediëren (synoniem voor vermoorden). Hij geraakt in de problemen doordat hij verliefd wordt op die vrouw, Corina. Een huurmoordenaar met een hart dus.

Jo Nesbø schrijft op een zeer aangename manier. Het lijkt alsof Olav zelf het boek schrijft terwijl hij alles beleeft. Hij schrijft dit ook op het einde van het voorlaatste hoofdstuk: “Want ik hoef niet meer te schrijven. Ik zou dit verhaal nooit beter kunnen schrijven.”. Wat ook leuk is, is dat hij soms afdwaalt en dat hij dan grappige vergelijkingen maakt. Hij verwijst, bijvoorbeeld, meermalig naar een reportage: ‘Het Rijk der Dieren’, als het over een moord of seks gaat. Hij kan ook goed naar de climax toe werken, zijn tijdsgebruik is hierin zeer fundamenteel. Voordat er een belangrijke actiescene gaat plaatsvinden, gebruikt hij flashbacks om zo de spanning op te bouwen. Deze flashbacks gaan dan over zijn vader, over een moeilijke periode in zijn leven of over de liefde. In de eerste hoofdstukken geeft Nesbø uitgebreid een beeld weer van wie wie is en hoe ze tot de positie gekomen zijn waar ze zich nu bevinden. Een belangrijk voorbeeld hiervan is het verhaal over hoe Olav uiteindelijk voor Hoffmann is gaan werken. Verder is het steeds spannend omdat er veel actiescenes in voorkomen en je wil dan weten hoe het zal aflopen. De thema’s van het boek zijn ‘huurmoordenaar’, ‘drugs’ en ‘liefde’. Deze thema’s komen ook voor in de hedendaagse maatschappij. Dus zijn verhaal kan absoluut in de realiteit gebeuren, het is dus meer dan enkel fictie. Zijn beschrijvingen zijn ook zeer gedetailleerd. Het is wel op bepaalde ogenblikken heftig vanwege de intensiteit van zijn schrijfstijl. Jo kan sommige zaken heel pakkend schrijven. Zoals, bijvoorbeeld, en ik citeer nogmaals: “Ik sloot mijn ogen. Hoorde de knallen. Voelde de projectielen een weg zoeken. Twee loden kogels. Op de plaats waar normale mensen een hart hebben.”.

Persoonlijk raad ik het boek abslouut aan. Het leest echt zeer snel omdat het zo spannend is. Ik lees niet zo graag, maar dit was werkelijk sterk geschreven. Ik houd ook wel van het ‘climax’-gegeven. Spelen met de tijd is, naar mijn mening, een leuke en interessante manier om achtergrondinformatie mee te geven. De beschrijvingen die Jo Nesbø krijgt, zijn volgens mij zeer toepasselijk. Enkele titels die Nesbø krijgt zijn: ‘Een van de beste thrillerschrijvers van dit moment’ of ‘De onovertroffen koning van de scandinavische crime'.