Overleven in de hel

Nog nooit eerder las ik een verhaal als deze. Joanne Carlton neemt je in ‘Hell City’ mee naar de laatste halte van een meisje dat zielsalleen ontwaakt in een brandende stad.

Het verhaal roept gelijk heel veel vragen op: waar is ze beland? Is ze echt dood? Wie is ze eigenlijk en hoe is ze hier terecht gekomen? Haar achtergrond is een vage herinnering, ze denkt dat haar naam ‘Allie’ is. Joanne Carlton weet de gruwelijke omgeving haarfijn te schetsen en de angsten van het meisje goed over te brengen: elke dag snakkend naar adem wakker worden en het is net of je de hete vlammen haast kan voelen branden op je huid. Eenzaam en angstig. Ze komt heel veel monsters tegen waar ze tegen moet vechten, die overigens prachtig geïllustreerd zijn en net dat beetje extra geven aan het verhaal. De bloederige details worden zeker niet gespaard.

Wat een vreselijk nare gedachte om op deze vreselijke plek – alleen – te moeten overleven. En voor wat? Wat heeft ze misdaan? Voor een novelle van 147 pagina’s en een korte tijdspanne van een aantal dagen is dit zeker een mooi uitgewerkt verhaal, met een goed afgerond einde (dat ik zeker niet had kunnen raden aan het begin, en je zeker even aan het denken zet!).