Wit Konijn / Rode Wolf - Een concept, schrijfstijl en thematiek om u tegen te zeggen

Wit Konijn, Rode Wolf – Tom Pollock. – Een boek waar je in raast met een tempo om u tegen te zeggen. Een tempo dat, door de ontzettend goede schrijfstijl en opbouw van het boek, ook niet meer afneemt.

Het boek begint bij Peter, Peter is 17 jaar, maar bovenal: houdt van wiskunde en is angstig. Vanaf bladzijde een maak je direct kennis met de paniekaanvallen van Peter en hoe hij hiermee om probeert te gaan.

Later die dag zal zijn moeder een prijs krijgen voor behaalde resultaten binnen wetenschappelijk onderzoek, maar zo ver komt het niet. Vanaf dan wisselen heden en verleden zich af en verdwaalt de lezer met Peter in een steeds dieper verweven netwerk.

Want waar is zijn zus Bel nadat zijn moeder is neergestoken? En door wie is dit gebeurd, waarom? Hoe komt het dat Bel en Peter zulke tegenpolen zijn? Hoe zit dit gezin in elkaar? Is Peter wel zo onschuldig als hij lijkt en: heeft Bel niet ook aanvallen, maar anders en op een ander niveau?

En dan nog Rita? Wie is ze? Waar werkt ze voor? En al helemaal; Ingrid? Wie is Ingrid?!

WK, RW, ZW. Drie jongeren. Allen zichzelf zoals nu omdat ze niet zichzelf konden en mochten zijn.

Pollock waarschuwt. Op de achterflap en voordat je het verhaal begint; “Dit verhaal is niet waar.” Slaat dat alleen op het feit dat het fictie is? Want eigenlijk, naast dat je weet dat het fictie is, kun je er ook veel uit leren. Hierbij heb ik het bijvoorbeeld over de paniekaanvallen en het zelfsussen, die zeer realistisch overkomen, omdat ze (deels) beschreven zijn vanuit de eigen ervaring van Pollock.
Maar Pollock waarschuwt misschien vooral voor hoe snel informatie voor waar aangenomen wordt. Wat is waar? Blijf kritisch nadenken, luidt zijn boodschap naar mijn idee.

Maar de vraag die op het einde vooral rest:
Moeder, waarom?