Ontroerend mooi

Ik had nooit iets gelezen van Isabel Allende en heb - na Paula - wel zin in meer. Het huis met de geesten komt zeker in mijn te lezen lijstje.
Dit boek gaat over de ziekte en het overlijden van de dochter van Isabel Allende en toch gaan maar een klein percentage van de pagina's over Paula. De auteur hangt aan die pagina's de hele geschiedenis van haar familie en geboorteland op en schrijft op deze manier een zeer waardevol historisch document.
Normaal gesproken voel ik mij weinig aangetrokken tot moderne geschiedenis en tot politiek en oorlogen en dies meer, maar door dit boek, dat geschreven is als een brief aan de stervende Paula, werd mijn belangstelling stellig gewekt en wil ik graag méér weten over dit onderwerp.
Een kind verliezen is het ergste wat een moeder kan overkomen - kinderen horen hun ouders te overleven - en ik ben dan ook meermaals in tranen geweest tijdens het lezen van dit boek.
Ik heb grote bewondering voor de manier waarop Isabel deze vreselijke maanden heeft beschreven.
Paula zet ik bij mijn favorieten.

Citaat:
Ik zal alleen bij je zijn om je aan je hand weg te brengen tot aan de drempel van de dood en als het mogelijk is zal ik die samen met jou overschrijden.
Kan ik voor jou leven? Je in mijn lichaam meedragen zodat je de vijftig of zestig jaar die je zijn afgenomen nog kan blijven bestaan? Ik wil me je niet herinneren maar je leven leven, jou zijn, zodat je liefhebt, voelt en klopt in mij, zodat elk gebaar van mij een gebaar van jou is, zodat mijn stem jouw stem is. Mezelf uitvlakken, verdwijnen en dat jij, kind, dan bezit van me neemt, zodat jouw onvermoeibare en vrolijke goedheid geheel en al in de plaats komt van mijn oude angsten, mijn armzalige ambities, mijn uitgeputte ijdelheid.